~เนรคุณตุนบาป~
(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)

๐ แรกเริ่มกำเนิด ทุกคนประเสริฐ ล้ำเลิศเท่ากัน
ภูมิใจพ่อแม่ เฒ่าแก่สุขสันต์ พี่น้องนิรันดร์ ไม่มีเปลี่ยนแปลง

๐ เติบใหญ่ได้เรียน ต่างคนต่างเพียร แตกแยกแขนง
เรียนจบทำงาน แยกบ้านงานแต่ง ผัวเมียจัดแจง แยกตนพ้นไป

๐ แม้นมีที่หวน นานปีดีล้วน ชักชวนที่ไหน
พ่อแม่พี่น้อง ทั้งผองต้องไกล นี่หรือหัวใจ ลูกได้เลี้ยงมา

๐ แก่เฒ่าเหงาหงอย เขาว่าสำออย ให้คอยปรึกษา
น้อยเนื้อต่ำใจ มิให้ตำตา พ่อแม่ชรา หากินดิ้นรน

๐ สำเริงสำราญ มากมายหลายบ้าน วงศ์วานไม่สน
ลืมผู้กำเนิด ให้เกิดเป็นคน บาปเวรเห็นล้น นรกตกกรรม.


พิณจันทร์
๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๗

*ขอบคุณผู้ชี้แนะคำประพันธ์ค่ะ
*ไม่ได้มีเจตนาจะเอาภาพคุณยายมาออกสื่อ
 แต่อยากเอามาเตือนใจผู้ที่ สำเริงสำราญกิเลสเพศทั้งหลายได้หันจิตสำนึกบ้าง ขอบคุณค่ะ