~ซึ้งจิตมิตรงาม~(กาพย์ฉบัง ๑๖)

ขอบฟ้ากว้างไกลไร้ขอบ ความจริงสิ่งมอบ
มิใช่ฟ้าไกลไม่เจอ

มิใช่ไร้จิตคิดเผลอ ถ้อยคำละเมอ
แล้วเพ้อถ้อยคำร่ำไร

ทุกอย่างสร้างสมบ่มใน อำนวยด้วยใจ
ซาบซึ้งถึงมิตรไมตรี

น้ำใจให้กันมั่นมี ไม่เคยหลีกหนี
กำลังแรงใจให้เยือน

จริงใจให้รู้อยู่เรือน มิเคยเลยเลือน
ดุจเพื่อนเรือนใจเรือนตน

ขอบคุณหนุนจินต์ยินยล หนึ่งเคียงเพียงคน
ฟ้าไกลใช่เธอมิตรงาม

ขอบคุณค่ะ
~พิณจันทร์~
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๗