..กิเลสใจ..
ประดั่งถั่งโถมโหมกระหน่ำ
สติต่ำดำดินหมดสิ้นศรี
อื้ออึงอลก่นหมางถากถางมี
ย้อนวิถีเก่าเดิมฮึกเหิมทรวง
กระอักกระอวนล้วนหายมิอายหมิ่น
ขลาดเขลาจินต์สิ้นสมประสมบ่วง
ปะทุคาดวาดหวังความทั้งปวง
โถมหนักหน่วงล่วงรู้มากผู้คน
บ้าป่วงทะลวงทะลักมิจักหยุด
หาสะดุดทรุดไหนก็ไม่สน
บ้าบอดมอดไหม้ไล่ไม่จน
เอ่ยกมล เจ็บช้ำกระหน่ำตาม
สาแก่ใจไล่เรียงก็เพียงแค่
กลับคืนแลแถไถเก่าใครหยาม
คุกรุ่นในให้มีที่ประนาม
แว่วคำถาม จามใครหรือใช่ตัว
ปรารถนาสาใจแล้วใครสุข
ถาโถมทุกข์ภายในให้สลัว
เหตุใดตนขนใจไปพันพัว
กิเลสมัวหม่นหมองนั้นปองใคร
ปรารถนา ค่ามีคือที่สม
ปรารถนา พาขมโง่งมไหม
ขอน้ำตาลาล้างสว่างใจ
ปรารถนากิเลสไหนอย่าได้เจอ...สาธุ
พิณจันทร์
๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๗
