ในวันนี้ที่ใจอยู่โดดเดี่ยว
นั้นต้องเกี่ยวกับคนไร้ใจได้
เขาบอกมาว่าไม่รักจึงจะไป
ยังต้องมาคิดอะไรอีกหรือนี่

ถามใจ ตน ณวันนี้ที่หม่นเศร้า
มิอาจเล่าความเจ็บในที่นี้
จำจะยอมชดใช้เพราะเวรี
เก็บไว้ที่ตัวคนเดียวหม่นหมองไป

พันเหตุผลกับคนทีหมดรัก
ไม่อาจหักห้ามฤทัยใจตนได้
คงชอกช้ำรักข้างเดียวจนวันตาย
เเสนเสียดายตรอมตรมหม่นฤดี

อนิจจาความรักเคยมีอยู่
มาวันนี้ไร้คู่ไปหาไม่มี
แสนชอกช้ำปวดร้าวรวดในฤดี
สุดจะที่ระทมเพระาตัวเรา




 
ปทุมมาลย์

อยุ่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวในอุรา
มีเธอมาเคียงข้างให้สุขขี
คิดเอาไว้นะไม่ใช่เวรเวรี
เเต่เรามีเพื่อนดีดีอยู่นั่นเลย

อยากจะกล่าวอะไรกับเธอหน่อย
สักเพียงน้อยขอเพียงได้เฉลย
ขอขอบคุณที่เธอไม่เมินเฉย
นั่นให้เลยเดี๋ยวส่งซิกติ้กกลับไป

ปทุมมาลย์

มองดาราพาใจสั่นไหวหวิว      
สายลมผิวปลิวไปในทุกที่
แล้วเจอะเจอคนผ่านมาแสนใจดี   
มาหยุดที่บล็อกกลอนแสนโศกา
 
เดินเข้ามาแล้วสดับร่ายกวี   
วลีดีกลอนพี่วรรณดีแลปัทมา
ซึ่งร้อยถ้อยลำนำใช้เวรา      
ท่านเจ้าขาปัทมากล่าวสวัสดี   

เศร้าระทมตรมทุกข์สิ้นสุขใส
ดวงหทัยโศกาหน้าหม่นหมอง
ครั้นมิสมความรักจักหมายปอง
จะจำจองดวงใจใส่โซ่ตรวน

กล่าวมาในเรื่องชัดฝึกหัดเขียน
จะพากเพียรเรียนรู้ดูถี่ถ้วน
หมั่นร้อยเรียงถ้อยคำและสำนวน
ให้สมส่วนทุกวรรคตอนของกลอนกานท์

ปทุมมาลย์