เพราะสูงสอง ของแพง ค่าแรงเพิ่ม
ช่วยต่อเติม กำไร ได้ยอดขาย
หักต้นทุน หุ้นปัน ผลบั้นปลาย
ผู้ต้องจ่าย ท้ายมือ คือคนจน

เลี้ยงคนงาน ร้านขาย ให้นายห้าง
เสียสตางค์ ภาษี ที่สับสน
เสียสุดทาง กรุงเทพฯ ถึงตำบล
ซ้อส เกลือป่น เครื่องปรุง กุ้ง น้ำปลา

ดรรชนี ชี้ช่อง ค่าครองชีพ
ความจนบีบ กล้วยใบ ไข่ มาม่า
ต้องปากกัด มือปั่น ยันบาทา
รับเงินมา เท่าไร ก็ไม่พอ

ค่าแรงมาก จากเดิม เพิ่มสามร้อย
สินค้าคอย ยืนหน้า ท่าแล้วหนอ
กับข้าวถูก ผูกขาด ผักกาดจอ
มื้อเย็นต่อ จิ้มจ้ำ น้ำพริกแดง

ยุดชีวิต สืบไป อย่าให้สิ้น
มีของกิน หลายอย่าง วางตามแผง
เห็นราคา ดีใจ ไม่เปลี่ยนแปลง
หายคลางแคลง ลดน้ำหนัก หักปริมาณ

เพราะเชื่อเขา เราได้ ใช้ของสูง
ช่วยผดุง เงินตรา ฐานะท่าน
หากพรุ่งนี้ ยังว่าง หมดจ้างงาน
ละลูกหลาน เอาอะไร ใส่ปากกิน

รพีกาญจน์