ขอบคุณ ฟากฟ้า....
....
ห้าสิบสี่ปีกว่าถูกกักขัง
ด้วยพลังความรักหนักหน่วงยิ่ง
ด้วยภาระล้นหลากมากมายจริง
ด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง..เหนือบรรยาย
....
ดาวลูกไก่ทั้งเจ็ด..คือดวงจิต
เจ็ดชีวิตต้องพึ่งพา..ฝ่าจุดหมาย
เจ็ดชีวินต้องกินอยู่..สุขสบาย
เจ็ดชีวี..ที่เรียงราย..รอบกายเรา
....
ต้องเดินหน้าตลอด..มิลดละ
ไม่ปล่อยปละครอบครัว..คอยปัดเป่า
ไม่ทอดทิ้งครอบครัว..คอยบรรเทา
คอยปลอบโยนพวกเขา..เฝ้าอดทน
......
ขณะนี้มีฝัน..แสนบรรเจิด
ห้าสิบปีเพิ่งเกิดกำเนิดหน
หยิบปากกา..สมุด...ดุจใจตน
เริ่มคิดค้น..ต้นสายหาปลายทาง
..
ไม่เคยคิดเคยฝัน..มีวันนี้
วันที่ฟ้า..โสภี..สีพราวพร่าง
วันที่จิตใจยับ..แลอัปราง
เริ่มมีแสงสว่าง..กลางเงื่อนเงา
..
สวรรค์เจตนา..เสริม..สิ่งสุข
ฉุดดึงมือเราลุก..สลัดเศร้า
ผลิกความฝันเคยร้าง...เคยสร่างเซา
อยากกระซิบเบาเบา..เหงาเลือนราง
..
...
ขอบคุณฟากฟ้า
