~ ขอเถิดนะ ~

~ ขอเถิดนะ ~

ดั่งหมอกหนาตาปิดสนิทบอด
เหมือนดั่งมอดชอนไชเขาไล่หนี
เหมือนญาติมิตรชิดใกล้นั้นไม่มี
เหมือนราวีมีใครสั่งให้เป็น

มีแต่ความหงอยเหงาใจเศร้าหม่น
ลำพังตนยืนอยู่แค่รู้เห็น
เหมือนกินข้าวขาดน้ำตามประเด็น
กลืนยากเย็นเข็นใจให้ลำพัง

หากแต่ใจว้าวุ่นยังครุ่นคิด
หนทางปิดไม่มีสิ่งที่หวัง
ทำอย่างไรไม่ละขอประทัง
ปัญญายังพอมีขอที่ยืน

อยู่ท่ามกลางหมอกหนาปัญญาคิด
หนทางจิตไม่มีสิ่งที่ฝืน
แม้มิชอบกรอบทำไม่กล้ำกลืน
รู้หวานชื่นยืนล้อมอ้อมขมใน

กลางหมอกหนาตามองให้ต้องคิด
ความถูกผิดย่อมมีที่หวั่นไหว
เพียงสักคนวันนี้ไม่มีใคร
เพียงสักใจไม่มีที่ทรามเชย

ดั่งหมอกหนาตาปิดสนิทแล้ว
ปัญญาแพ้วมองเห็นซ่อนเร้นเอ่ย
ขอเถิดนะ...ขอทางสว่างเคย
อย่าปิดกั้น กันเลย เอ่ยขอทาง

พิณจันทร์ กระต่ายชมแข
15 สิงหาคม 2556

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ ขอเถิดนะ ~ (อ่าน 10860 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้