ก่อนนอนขอสักบทพร่างพรมฝัน      
ราวเสกสรรปั้นแต่งตัวอักษร
ขอร้อยเรียงอักขระเป็นบทกลอน      
วาดลายตอนอักษราจำขี้นใจ

กวีร้อยถ้อยความสัมพันธ์รัก      
ดุจสลักคำหวานสร้างสรรค์ใฝ่
ดั่งสถิตสถาพรอยู่ร่ำไป         
ทุกห้องในสี่ห้องร่ายลำนำ

ปทุมมาลย์

ร่ายกวีบรรเลงเพลงขับขาน      
ช่างนมนานกว่าจะมาลิขิตเขียน
เพราะปทุมมาลย์นั้นยังพากเพียร   
ตั้งใจเรียนจดจำไว้ขึ้นใจ

อุปมาเหมือนบัวโผล่พ้นน้ำ      
มิครั้นคร้ามหวั่นเกรงกลอนบทใด
ต้องขอบคุณคำสอนจากหทัย      
ละอองใดไม่ละอองดินท่านศิลา

ปทุมมาลย์

ที่เขียนบทกลอนนี้ได้ต้องขอขอบพระคุณ ท่านศิลาสีรุ้งและ ท่านละอองดินจากดวงใจคะ