..ในห้วงความคิดถึง..
เมื่อขึ้นสายร่ายรินถวิลวาด
สายตึงขาดพังภิณท์ถวิลหา
เสียงใครหนอท้อจิตนิมิตพา
ผูกสายฟ้าโยงแดนเป่าแคนคูน
พิณขึ้นสายหมายมาดพิลาสเสียง
ก็แต่เพียงเคียงจินต์งามสิ้นสูญ
แม้นขึ้นสายร่ายเจิมคำเพิ่มพูน
กลางป่าปูนจินต์นางยังห่างไกล
เหลืองระย้าค่าสมคารมลึก
ชัยพฤกษ์งามแท้ดุจแพรไหม
ก้องกังวานแล่นแตรผ้าแพรไทย
เปรียบหัวใจจินต์โอนอ่อนโยนปลิว
นี้วประทับจับคันถ้อยสรรกรีด
ท่ามมนต์แคนสังคีตเสียงหวีดหวิว
ระบำใบไผ่แว่วเป็นแถวทิว
สายลมพริ้วพัดโบกเศร้าโศกคลาย
หนาวอันใดใคร่หนาวจินต์ผ่าวร้อน
คำนึงจร ค่อนขอด เคยมอดหาย
เคยแคนเป่ายินหวานดอกจานวาย
ใจสลายหมายยินเพลงพิณนวล
ห้วงคิดถึง คำนึงหา แดนป่าปก
หนาวสะทกคราวใดแคนไห้หวน
พิณเพลงด้อยน้อยหวานขับขานชวน
ร่วมกระบวนกล่อมโลกคลายโศกตรม
พิณจันทร์
๗ มีนาคม ๒๕๕๘
