แค่เห็นชื่อตะวันท่านคนหล่อ
ดันมาขอค่ารถหมดกันเอ๋ย
แล้วหายไปไม่มาหาทรามเชย
จะทำเฉยเช่นนี้ดีหรือไร

พ่อตะวันมิมาพาเพื่อนเศร้า
โอ้พวกเราทำกรรมช้ำแค่ไหน
จะเป็นตายร้ายมอบตอบโดยไว
ยังสงสัยกันอยู่มิรู้เลือน

สิริวตี

เราเคยขายปาท่องโก๋ตัวโตใหญ่
เชิญสั่งได้น้ำเต้าหู้อยู่มิเฉย
หยิบลงถุงแถมตัวใหญ่ให้อย่างเคย
มิรู้เลยวันนี้...มีแค่เรา

ขายของคู่หวังพบประสบรัก
หวังพิงพักฝากใจไว้ที่เจ้า
ทางชิวิตคิดท้อพอทำเนา
สู้แต่เยาว์ก่อร่างสร้างตัวตน

อยู่เดี่ยวๆเปลี่ยวจิตคิดเตลิด
หวังจะเปิดหัวใจมีใครสน
ยังตามหายาหยีศรีกมล
แม้รวยจนทนเคียงคู่อยู่ด้วยกัน

ต้นตระกรานต์

ภาพนี้ทอดเองกับมือ  มีโอกาสได้กลับบ้านไปช่วยป้าขายปาท๋องโก๋ ขาย 05.00น. ขายหมดไม่เกิน 7.00 น.
ทุกวันนี้ยังขายอยู่ 25 ปีละเนี่ย

 


วสันต์หายกลายมาห้าวันแล้ว
เหมันต์แผ่วผ่านผิวสยิวเอ่ย
หนาวเนื้อน้องนางหวลป่วนเช่นเคย
โอ้อกเอ๋ยไร้คู่อยู่เดียวดาย

จะสิ้นปีสิ้นใจช่างไร้ค่า
วอนอินทร์พรหมณ์เมตตาอย่าเพิ่งหน่าย
ส่งชายงามยามนี้บอกมิอาย
เพราะกลัวขายไม่ออกช้ำชอกใจ

ขอเพียงมีรักมั่นมิผันผ่าน
ขอเพียงมีการงานบ้านหลังใหญ่
ขอเพียงไม่เป็นหนี้รี่มาไว
ขอเพียงได้ตามกล่าวสาวยินยอม

วิริน
๒๗/๑๑/๕๙

 

แม้มีหนี้ร้อยล้านฉันมิถอย
จะอยู่คอยเอาใจใส่มิผ่ายผอม (แบบจะเลี้ยงให้อ้วนเลยอ่าอิอิ)
จะดูแลอภิรมย์มิตรมตรอม
จะถนอมแนบสนิทนิจนิรันดร์

สิริวตี

สวัสดียามเช้าค่ะพี่วิริน(แวบมาแป๊บเดียว...เดี๋ยวมาใหม่น้าาา)

 

เป็นพ่อค้าหน้าใสแต่วัยหนุ่ม
สาวคงรุมถึงตัวชัวร์ไหมนั่น
ปลาท่องโก๋โหโอ้โชว์ทั้งวัน
ทอดมิทันคนซื้อยื้อแย่งปอง

ขายของคู่หารักมักจะพบ
สาวขายกบข้างข้างต่างสนอง
ทั้งกบทอดกบย่างนางคอยมอง
ประสบช่องย่องเงียบแล้วเสียบเลย

วิริน
๒๗/๑๑/๕๙