ยามเงียบยินไซร้เพียงใจเต้น
เหน็บหนาวร้าวเร้นเน้นสวมกอด
ลุ่มลึกฉกฉวยแล้วทวยทอด
แสร้งสอดประสานหวานอารมณ์

รับรู้เพียงรู้แค่รู้สึก
สำนึกปลูกไว้ให้สาสม
ครึกครื้นครืนครั่งคำคารม
ระทมเย็นเยียบในเงียบงัน

สิริวตี
 

วนวิ่งวิบวับและหวั่นไหว
ระส่ำฤทัยน่าอดสู
สะทกหัวอกตกตรองดู
กระเพื่อมเลื่อมพรูใช่ความงาม

ชีพจิตจึงลี้หนีวุ่นวาย
มุ่งสู่ที่หมายไร้ไถ่ถาม
กระเพื่อมเคลื่อนไหวไม่ติดตาม
โมงยามสุขล้นพ้นทุกข์ทน

สิริวตี

ชีพเพียงหลีกลี้หนีวุ่นวาย
สวมซ่อนความหมายที่ใจจิต
หนีเร้นเว้นไหวได้พินิจ
เสกสิทธิ์สุขอยู่ดูหทัย

ฉ อายตนะทั้งหลายนั้น
กระเพื่อมเวื่อมวรรณมิหวั่นไหว
ระลอกคลื่นบ้าโถมโหมอย่างไร
รับรู้เพียงใจใคร่ปล่อยวาง

สิริวตี