ลม..อย่าพัดหวน..
.....
เก็บรู้สึกรู้สางอำพรางไว้
เจ็บครั้งนั้นยิ่งใหญ่เกินใจกลบ
กำลังลืมกำลังเลือนกำลังลบ
กลับมาพบหน้าคุณ..ชุลมุนใจ
กำลังทิ้งทุกอย่างระหว่างหนี
แต่ไม่ทิ้งศักดิ์ศรี...ดีดีให้
คนอย่างคุณค่าน้อย..นิดเกินไป
โปรดจำไว้..ไม่มีวันหันกลับคืน
...
สามปีกว่าหน้าลืมปลื้มไปเหลือ
หมดใยเยื่อเชื่อไหม..ไม่เคยฝืน
หลงผู้ชายอย่างคุณ..จนกล้ำกลืน
หน้าระรื่น..ใจหม่นทนมานาน
...
พรหมลิขิตขีดเส้นเน้นให้เจอะ
ฟ้าเลอะเทอะ..กลั่นแกล้งแสร้งสงสาร
ที่ผ่านมาลืมเขา.เราสาบาน
ลืมรสรักอ่อนหวาน..นานเนแล้ว
เหมือนแผลเก่ากลัดหนองร่ำร้องไห้
เกิดแผลใหม่อีกแผลอย่างแน่แน่ว
เดินสวนทางทำไมใครก่อแนว
ยืนใจแป่ว..สวรรค์จ๋าข้าช้ำจริง
....
