ตาลหว้ายืนหงอยคอยฝน (ดั่งข้าคอยคนรักข่มกล้ำฝืน)

ตาลหว้ายืนหงอยคอยฝน
(ดั่งข้าคอยคนรักข่มกล้ำฝืน)

ระแหงทุ่งแห้งดาลเรื้อร้างฝน
ดินสีหม่น, ดอกแดดแผดร้ายไล้
แล้งร้อนเหลือทุ่งดินทุกนาใด
ร้อนแล้งร้ายร้างฝนประโลมดิน

ร่มหว้าใบหยัดขืนขึงร่มใหญ่
สกุณาอุ่นอาศัยรวงรังถิ่น
ลูกระย้าฝาดหวาน, อร่อยชิน
อิ่มแล้วผิน ว่อนว่ายฟ้า, ร่ายรำ

ตาลเดี่ยวยืนต้นเคียงหว้าใกล้
แผ่ปีกใบคู่หว้างามเนิ่นฉนำ
ท้าแดดลมแยงฟ้าเสียดต้นลำ
ทุ่งนาดินชุบค้ำเลี้ยงหว้าตาล

ลมฝนเอยเลี่ยงหลบ ณ หนไหน
หมางเฉยไยมิโปรยรวงสายผ่าน
ตาลหว้าใหญ่ซึมหงอยด้วยคอยนาน
ทุ่งเปลี่ยวมาน, รอฝนพร่าง-ฉ่ำชื้น

ตาลต้นคู่หว้าใหญ่ยืนคอยฝน
ดังข้าคอยคนรักข่มกลั้นฝืน
ป่วยเหน็บเหงาร้าวรานทุกวันคืน
ใจสะอื้น ชะเง้อคอย, ม่านแล้งลม

รักข้าเอยเช่นตาลหว้า, คอยฝน
จ่อมลึกภวังค์ เหงาหม่น-วิโยคห่ม
เหลียวหาแลหายใจโศกซม
เฝ้ากล้ำกลืน ฝืนข่ม, สะอื้นฤดีฯ

จาก...
สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ตาลหว้ายืนหงอยคอยฝน (ดั่งข้าคอยคนรักข่มกล้ำฝืน) (อ่าน 3333 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้