..... รอคอยฤดู .....
.
ในซอกหลืบใจเน้นดูเร้นลับ
ถูกเกยทับนาบลงตรงอกเอ๋ย
ช่างวาบหวิวผ่าวกายมากมายเอย
เพราะมิเคยได้เป็นที่เห็นมา
.
ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ในทิวเขา
ฉายทอดเงาร่มรื่นยืนกลางป่า
ไม้ต้นใหญ่ไหวเอน เต็มพนา
แสงอุษาทอดลงตรงธุลี
.
พำนักพิงอิงแอบแนบหลบเร้น
จากเคยเด่นต้องใจใครเขานี่
ถูกลบเลือนเลื่อนหายชายอัปปรีย์
ถูกย่ำยียอดใจในอาวรณ์
.
สายธารหลั่งเป็นแนวแผ่วเป็นคลื่น
ไหลหลั่งรื่นเซาะหินประทินขอน
ดุจวาดเวียนเขียนพจน์เป็นบทกลอน
อรชรจากอารมณ์ข่มใจกัน
.
คิมหันต์ผ่านเคยเนาเคล้าเคียงคู่
กับยอดชู้ชายรัก ทายทักฝัน
กับคำมั่นสัญญาว่านิรันดร์
กลับเหหันแปรเปลี่ยน เวียนดุจลม
.
ใต้สุรีย์แสงส่องในท้องหน
นภดลราตรีที่ฟ้าห่ม
อุษาสางกลางทิวาว่าไร้ตรม
บัดนี้ก้มกอดเข่า เร้าน้ำตา
.
พรรษากาลเคยห้อยเกี่ยวก้อยวิ่ง
เป็นสุขยิ่งเย็นฉ่ำทำโหยหา
หยาดพิรุณหล่นร่วงสรวงนภา
จากผืนฟ้าสู่ดินสู่กลิ่นใจ
.
เคยพร่ำพลอดกอดพี่นี้ไม่ห่าง
อยู่ท่ามกลางสายฝนสุขล้นได้
หวานหยอดย้อยคล้อยหาทั้งอาลัย
โอ้หทัยยามนี้พี่จากเลย
.
เหมันต์ผ่านหนาวเยือนที่เลือนลับ
เคยกอดจับโอบอ้อมน้อมทรวงเอ๋ย
ความเย็นเยือกเกลือกเข้ารุกเร้าเคย
ในใจเอ่ยคำรักพี่ที่รักจัง
.
เคยนับดาวหลายร้อยน้อยใหญ่อยู่
ยามยอดชู้จากไปไร้สิ้นหวัง
จากเคยคิดติดตรึงถึงพลัง
จะประทังชีวิตที่ผิดเตือน
.
จะตักน้ำล้างฤทธิ์พิษสวาท
จะรดราดล้างบนที่ปนเปื้อน
จะรดราดล้างออกบอกลืมเลือน
จะเขยื้อนกลิ่นอดีตแล้วขีดตาย
.
จะเพาะปลูกลูกไม้ที่ใหม่เอี่ยม
จะยอดเยี่ยมกว่าเก่าที่เผาสลาย
จะคงทนบนโลกไร้โศกอาย
จะกลับกลายเป็นฉันนิรันดร
.
หมาป่าเดียวดาย
.
.