วาดความหวังบนฟ้านภาผ่อง
วาดนกร้องสำเนียงเสียงสดใส
วาดรอยยิ้มพริ้มเพราเป็นเงาใจ
วาดกันไปเป็นศิลป์จินตนา

วาดอะไรก็ดีดังใจคิด
วาดชีวิตสมหวังดังปรารถนา
วาดทุกบททุกตอนก่อนนิทรา
วาดชีวาผูกพันฝันของเรา

สิริวตี
 

เห็นสีหม่นระคนหมองต้องปวดหัว
อย่าได้กลัวฟังหนูมิรู้ขยำ
หยิบสีขาวมาป้ายหมายกระทำ
ลากเส้นนำตามศิลป์จินตนา

แม้มิมีสีอื่นให้เฉิดฉาย
แต่ขาวกลายว่าดีศรีสง่า
พื้นสีดำเน้นภาพตราบตรึงตรา
เพลินอุรายามมองท่านลองดู

สิริวตี

วาดภาพชายได้เฝ้าเอาไว้รัก
ก็ชื่นนักสุขสมภิรมย์สอง
เพราะมิมีเมียมาท้าประลอง
เคล้าเคลียครองคืนค่ำชื่นฉ่ำใจ

แต่พอเริ่มวาดชายที่หมายจิต
มันเริ่มผิดเริ่มผันลบกันใหญ่
กลายเป็นฮิปโปโปโก้เกินใคร
เฮ้อเอาไงเอากันขอฝันดี

สิริวตี

วตีไม่เก่งวาดรูปเลยอ่า  แงๆ
 

 

วาดขอบหน้าเรียวยาวราวอิเหนา
แล้วหยิบเอาคิ้วพระรามอร่ามศรี
มาวางแปะเอาไว้ให้ดูดี
เรืองรุจีเจิดจ้านัยตาทราย

ผมดับขวับรับหน้าพาหวั่นไหว
จมูกโด่งข้างในแหมใจหาย
เดินนวยนาดมาดเท่เก๋จะตาย
พอร้องว้ายหมดกันมันไม่แมน

วิริน
๒๗/๑๑/๕๙