คิดถึงเพียงหนึ่งหงส์ก็คงยาก
รักฉันก็ลำบากพรากความใกล้
มองแค่รู้แค่เห็นแค่เป็นไป
อยู่ห่างไว้เพราะตัวกลัวเหลือเกิน

ทำไมหนอยังตามถามเรียกหา
ทำไมหนอทำว่ามาสรรเสริญ
ทำไมหนอเขียนแนบแยบยลเพลิน
ทำไมหนอเชื้อเชิญเดินเรียงพจน์

แล้วเหินหายห่างไกลบ่ายหน้าหนี
นวลน้องนี้โศกาพาสลด
โอ้ใจชายช่างเชี่ยวเลาะเลี้ยวลด
เลยลืมรจน์ทุกวันฉันเปลี่ยนไป

สิริวตี
 

เดี๋ยวส่งตั๋วเครื่องบินเอาจินต์ช่วย
ข้ามเขตด้วยต่างประเทศเอาเขตไหน
เอาแค่ลาวพม่าขออย่าไป
เอาจินต์ไปเมกาเอ้อ...น่าลอง

มาปลอบน้องนวลนางให้ห่างเศร้า
หนึ่งอาทิตย์ที่ไปเหงาเบาใจผอง
กลับมาตอนนี้ช้ำน้ำตานอง
เพราะใจปองมิลืมดื่มด่ำชาย

สิริวตี
 

 

ออกตามล่าหาเหยื่อเผื่อกันบ้าง
เล่นออกย่างข้ามแดนไทยใกล้สหาย
หรือถิ่นนี้หมดซึ่งไร้กระทาชาย
จึงขวนขวายของนอกหลอกตัวเอง

ชายคนดีมีมากหากไม่เลือก
มองข้ามเปลือกแล้วจ้องมองสองเด้ง
เอาสะพานมาหยอดทอดเก่งเก่ง
ใจนักเลงชายชอบ..ป๊อปปูล่า...

ต้นตระกรานต์

แสนคิดถึงหนึ่งพี่วิรินเจ้า
น้องมิเข้าพี่ก็หน่ายแล้วหายเหิน
เคยสนุกทุกวันร่วมฝันเพลิน
วันนี้เดินมาเเล้วนะเเก้วใจ

จะอยู่คอยคืนนี้เพื่อพี่ท่าน
มาร่วมสานส่งจิตสนิทใกล้
คงจะฝันพิรามงดงามไป
พี่อยู่ไหนมาเร็วเฮ้วเกรียนกัน

สิริวตี