วอนลมฝากรักข้า (ห่มใจนาง...ห่มรักเรา)

วอนลมฝากรักข้า
(ห่มใจนาง...ห่มรักเรา)

วอนฝากลมนำฝันรักรุ่มร้อน
ไปห่มใจบังอรไกลสถานถิ่น
อย่าเบือนบิดเถลไฉแสร้งไม่ยิน
ก่อนยุพินหลับใหลด้วยรอนาน

วอนดาริกาพรั่งฟ้าพราวระยิบ
ช่วยกระซิบเตือนพระพายทุกหนผ่าน
จันทร์เจ้าเอ๋ยทอเพ็ญนวลข้าเว้าวาน
ทั่วถิ่นย่านปรายแสงพร่างส่องนำจร

วอนพิรุณเยื้องหลบหลีกทางหน
อย่าร้อนรนโปรยสายช่วยผัดผ่อน
พอพระพาย-เคลื่อนพ้นผ่าน, แน่นอน
ค่อยกลับย้อนถั่งปรายใช่แชเชือน

วอนลมฝากคำถ้อยหวามหอมซึ้ง
จำทุกคำเร้ารึงข้าเอ่ยเอื้อน
ว่ารักยิ่งตรึงจิตมิร้างเลือน
เฝ้ารำพันพ้อดาวเดือน, เหงาฤดี

วานลมแจ้งศรัทธารักยิ่งใหญ่
ย้ำคนไกล-ข้าฝัน, ครองคู่ชีวี
มั่นในรัก “...ยิ่งเดือนดาราคู่ราตรี
ยิ่งสุรีย์รักทิวามิร้างวาย...”

วอนลมเจ้ารุดเร่งอย่าบ่ายผ่อน
วอนเดือนดาวอย่าร้างรอนทอแสงฉาย
นำรักข้าห่มใจนางอุ่นหลับสบาย
จวบสูรย์สายรำร่าย ณ แย้มอรุณฯ

สนอง เสาทอง
๒/๙/๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: วอนลมฝากรักข้า (ห่มใจนาง...ห่มรักเรา) (อ่าน 12169 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้