ลิงตัวน้อยกระจ้อยจิ๊ดนิทราแล้ว
แต่พี่แก้วมีสิ่งใดให้สับสน
อย่าเป็นห่วงแค่น้องตรองกายตน
ดูแลพ้นห่างเหินเมินไข้กาย

ด้วยมิอาจอยู่ใกล้ดูแลพี่
หากป่วยแล้วไข้นี้มิลี้หาย
น้องคงเจ็บกว่าเก่ากว่าเหงาพราย
อยากดำเนินไปคล้ายเป็นเพื่อนเคียง

ทานอาหารตรงเวลาด้วยเถิดนะ
อย่าเครียดล่ะจำไว้ไม่ต้องเถียง
มีเวลาก็ค่อยส่งข้อความเรียง
อย่าทำเพียงนอนดึกมิคึกเลย

อายุมากก็อยากให้พักผ่อน
อย่ามาอ้อนตอนดึกน้องนึกเฉย
หากเห็นว่าวันใดได้วางเปรย
ดึกกว่าเคยจะโกรธอย่าโทษกัน

จะทำเมินมิวางกานท์ไปบ้าง
เป็นช่องทางพี่ควรพักอย่าหักหัน
กายสังขารชราวัยไปทุกวัน
และน้องนั้นด้วยเป็นห่วงมิลวงเอย

สิริวตี

ได้ฟังความอย่างนี้ดีนักแล้ว
คงเจื้อยแจ้วสุขใจกว่าใดก่อน
เพราะเกรงพี่มิหลับขับตานอน
มาออดอ้อนโลกศิลป์จินต์ไร้จริง

น้องแค่ชอบทางหวานปานน้ำผึ้ง
สร้างเสกซึ้งกว่าใดในทุกสิ่ง
เมื่อพี่ยามาวางมิห่างทิ้ง
สมองยิ่งได้ใช้น้องใคร่ครวญ

ขอสนองมิเมินมิเหินห่าง
ด้วยกระจ่างความคำนำไต่สวน
จะเรียงร้อยรสล้ำนำกระบวน
เป็นสำนวนอย่างก่อนมิร้อนใจ

สิริวตี
เห็นมาวางดึกบ่อยๆเลยอยากรู้...ขอบพระคุณที่ตอบคร้า^^
 

หากมิเห็นท่านนี้เป็นที่รัก
น้องจะปักหลักลงตรงจิตไหน
จิตดวงเดียวขอดูแลมิแคร์ใคร
สงวนในอารมณ์พอสมควร

อาจมิใช่ความรักหรือเหงาจิต
เป็นมิ่งมิตรผูกพันปันสุขสรวล
มีอารมณ์ห่มชื่นทั้งหมื่นมวล
ทั้งหมดล้วนงดงามความพอดี

มิใช่มองรูปกายเพียงภายนอก
มิเคยหยอกสับสนบนวสี
มิเคยขอให้รักฉันสักที
มีปรานีที่ให้ไปด้วยกัน

ขอคำพูดถึงจิตอย่าคิดมาก
ที่เพียรพากเรื่อยไปให้สุขสันต์
จะขอเดินตามรอยมิถอยพลัน
พระธรรมนั้นยังอยู่คู่จิตงาม

จะน้อบนบแนบห้วงเป็นบ่วงขวัญ
คือนิรันดร์มั่นรักมิทักถาม
เป็นเพื่อนทุกข์เรื่อยไปในทุกยาม
ขอติดตามนิพพานมานนี้เอย

สิริวตี
 

มิอยากให้คำรักผูกมัดจิต
ดังลิขิตทำบ่วงในห้วงฝัน
หากจะรักรักกานท์ผสานกัน
ทุกวารวันแม้เลื่อนมิเลือนลาง

หากให้จิตคุยพลันกับจิตเถิด
คงเลอเลิศรู้ไว้ไร้เหินห่าง
คงเกิดเห็นความใช่ในที่ทาง
ที่ร่วมวางแก่กันมิผันแปร

น้องเห็นพี่จิตชัดประภัสสร
จึงร่ายกลอนเกาะไปคงไม่แย่
ฉ่ำคำพรพี่ร้อยเป็นสร้อยแท้
คือฑูตแน่แด่รักมาทักใจ

อย่าเป็นเหมือนผู้อื่นทั้งหมื่นหลาย
เป็นตัวเองนะพี่ชายน้องกรายใกล้
สงบที่พระธรรมนำหทัย
เราจะได้อยู่เย็นนั้นเป็นจริง

งามพี่งามนักแล้วที่แจ้วเจื้อย
งามโลมเลื้อยอักษรอ้อนน้องหญิง
งามสุดห้วงห้องใจไม่ประวิง
งามมิทิ้งมิ่งพี่ฤดีงาม

สิริวตี

หวานบทกลอนแห่งคำนำเสนอ
เมื่ออ่านเจอร้อยกรองทั้งสองกล่าว
หวานอารมณ์สื่อความตามเรื่องราว
ให้ยืนยาวผูกพันนิรันดร
หวานเสียงเพลงวีดีโอโชว์รูปภาพ
สื่อให้ทราบไมตรีมิย่อหย่อน
หวานน้ำคำน้ำใจแทรกในกลอน
กล่อมให้นอนหลับสนิทเมื่อนิทรา

เพราะหวานใดมิหวานเท่ากานท์แล้ว
หวังเจื้อยเเจ้วเป็นบุญหนุนรักษา
ทั้งบทเพลงเชลงรักประจักษ์อุรา
มากกว่าค่าหาใดในนิรันดร์

สิริวตี
 

ปล. กระทู้นี้ขอแนะยำให้กินยาแก้อาเจียนมาอ่านก่อนนะคะ....

อันคำรักนั้นร่ายให้ไหวจิต
หวั่นหวั่นนิดขวยเขินเพลินคำหวาน
ด้วยพาทีฤดีส่องปองอีกมาน
ลำนำกานท์คู่กันมิผันไป

หวานอ้อยตาลผ่านลิ้นเพียงสิ้นซาก
หวานลมปากหวานอยู่รู้หวั่นไหว
หวานรักแรกแปลกนักทักทรวงใน
หวานหทัยนิจนิรันดร์ฉันและเธอ

ฉ่ำคำกลอนออดอ้อนก่อนตาหลับ
ฉ่ำชื่นรับราตรีนี้เสมอ
ฉ่ำตราตรึงคนึงนิดคิดอยากเจอ
ฉ่ำคำเพ้อพกลมห่มในทรวง

แค่วูบวาบซาบซึ้งมิถึงเท่า
หัวใจเจ้าน้องนี้ที่เป็นห่วง
ดูแลตัวเองด้วยช่วยพุ่มพวง
อย่าต้องท้วงทวงถามตามอาการ

อย่านอนดึกคึกนักให้หนักจิต
และอย่าคิดมากมายหลายสถาน
ทั้งสามมื้อตรงเวลาอย่าเนิ่นนาน
อย่าทำมานที่หน่วงห่วงนักเลย

สิริวตี

ทุกคำกลอนย้อนจิตพี่คิดห่วง
เป็นคำพ่วงซ่อนใส่ไม่ขื่นขม
จะขอเก็บกอบไว้ในอารมณ์
หมดระบมเพราะมีธรรมพี่นำเดิน

คิดมิผิดเลยหนาทุกคราดึก
ขีดเขียนคึกตามพี่ที่สรรเสริญ
อันกลอนรักร่วมสร้างทางดำเนิน
แต่อ่านเพลินมิร้อนรุ่มเหมือนสุมไฟ

ตรองแล้วเล่าเจ้าน้องนั้นตรองอยู่
พี่ดังครูผู้สงบพบธรรมใหญ่
สิ่งที่ร้อนกลับเย็นด้วยเป็นไป
สงบในนิทราเมื่อครานอน

มิใช่รักหวานแหววคนแซวอ่าน
หากตรองนานจะทราบได้ไม่หลอกหลอน
ผูกคำรักร่วมฝันนิรันดร
ซ่อนคำพรสุขสวัสดิ์พิพัฒน์กมล

ธรรมดาหายากยิ่งสิ่งในโลก
พี่เป็นโชคของน้องสนองผล
มิมาย้ำความสวยรวยและจน
แต่มาดลให้ไม่ออกนอกทางธรรม

คุณความดีพี่เลิศประเสริฐแล้ว
พี่เป็นแก้วรัตนาพาคมขำ
ขอน้อมจิตติดไปให้หมดกรรม
ด้วยพี่นำสอนสั่งดังพรเอย

สิริวตี

เห็นเขาต่อกลอนกันนึกหมั่นเขี้ยว
ยกไฟเลี้ยวจอดซ้ายท้ายเกือบเสย
เปิดประตูลงแจมแซมคำเชย
ขอเอื้อนเอ่ยวางพจน์จรดความ

นัยส์ตาร้อนกลอนพร่ำโอ้ย..คำหวาน
ดั่งน้ำตาลกะทิข้นปนข้าวหลาม
หยาดเยิ้มอิ่มน่าซื้อจำชื่อนาม
โรครุกรามลุมเร้าเข้าต่อกลอน

ขอฝากเนื้อฝากตัวมั่วไปหมด
หากงานลดสัญญาต้องมาถอน
สิริวตีเนื้อนวลรัญจวนจร
พี่จำย้อนมาแน่เริ่มแพ้ทาง  5555

จั่นเจา