ในคืนวันลอยกระทง

แสงเทียนส่องเปลวพลิ้วเหลือผิวน้ำ
ในคืนค่ำเดือนเพ็ญเด่นแดนสรวง
เป็นฤกษ์ดีขอขมาลาโทษปวง
ที่เคยล่วงเกินมหาชลาลัย

บูชาพระจุฬามณีศรีสวรรค์
ชำระขวัญสดสะอาดพิลาสไสว
ลอยทุกข์ท้อเพื่อคลายคืนความชื่นใจ
และซาบซึ้งเสน่ห์ในประเพณี

ปล่อยกระทงลงท่องล่องลำน้ำ
ซึ่งทรงคุณค่าล้ำในวิถี
หล่อเลี้ยงชีพทั้งปวงจนพ่วงพี
จากก่อนนั้นถึงวันนี้มานานยาว

หากทุกข์สิ่งผันแปรมิแท้เที่ยง
เคยไหลเคียงชุมชนคนหนุ่มสาว
เคยใสแจ๋วกลับข้นขุ่นจนร้าว
เมื่อคนก้าวรุดหน้ากว่าเคยเป็น

ทิ้งแม่คงคาให้ไหลเศร้าเศร้า
ด้วยเพราะลำน้ำเน่าเคล้ากลิ่นเหม็น
สัตว์น้ำตายเป็นเบือเหลือลำเค็ญ
คิดแล้วเย็นเยือกเหน็บเจ็บดวงแด

แสงเทียนส่องเปลวแสงแข่งจันทร์เจ้า
พรุ่งนี้เช้าหากไร้ใครแยแส
คงเหลือเพียงคลองหดหู่ไว้ดูแล
กับเหลือแพมวลขยะเกลื่อนกระทง

................................

เปลวเพลิง