ปลดเปลื้องห้วงทุกข์อันหมองหม่น
อดีตภพอันร้อนรนให้เลือนหาย
เหลือเพียงคราบน้ำตาลาร่วงราย
ให้เคยชินความเดียวดายของวันนี้

   อันชีวิตก็เพียงมายาภาพ
แสนหมดความปลื้มปลาบเคยล้นปรี่
และสุขทุกข์คละเคล้าไปไม่พอดี
จ่อมจมสิ่งที่มีคือผูกพัน

   ขจัดห้วงอนธกาลหมอง
สลัดรักเคยครองให้แปรผัน
ลืมเรื่องราวก่อนเก่ากันและกัน
แล้วอยู่กับคืนวันที่ไร้เธอ
        สิริวตี

 

น้ำตาอาบฉาบแก้มมอมแมมหมอง
หลั่นหล่นนองใบหน้าท่าทางเหม่อ
ผมเผ้ายุ่งนุงนังนั่งพร่ำเพ้อ
บังเอิญเจอคนนี้ที่ริมทาง

ซื้ออาหารหวานคาวเอามาให้
ด้วยว่าใจปรานีพอดีว่าง
แถมการุณย์สุนทานสงสารนาง
มิทิ้งขว้างพาส่งที่ศรีธัญญา

ละอองดิน

 

ล้อเล่นนะจ๊ะ

 
  ขอบพระคุณอาหารเจือจานให้
ซึ้งน้ำใจปรานีพี่นี้เหลือ
ศรีธัญญากว้างใหญ่ใคร่เหลือเฟือ
เชิญพี่เกื้อเป็นเพื่อนเรียงอยู่เคียงกัน

   ขอพิซซ่าแป้งหนาๆถาดใหญ่ๆ
สเต็กไก่ สปาเกตตี้ สี่หมูหัน
จากเคยนั่งเลื่อนลอยอร่อยพลัน
โปรดอย่าทิ้งขว้างฉันสักวันเลย

 

ท่วงทำนองหวานนักด้วยรักแรก
ล้วนหลากแหลกลวดลายหลายตลบ
แม้เริ่มรักชักเสียวเซียวเซาซบ
ดังพายุโหมหบคลื่นจบจม

เนิ่นสมัยหลายปีที่เลยผ่าน
ความรักหวานค่อยพังดั่งยาขม
ก่อนเจ้าเคยเจื้อยแจ้วแก้วคำคม
กลับระทมคำหยามหยาบช่างบาปกรรม

สิริวตี

ไม่มีเธอก็อยู่ได้ร้องไห้บ้าง
อาจอ้างว้างชีวีที่ถลำ
รักคนผิดคิดได้ฝังใจจำ
จมอยู่กับความช้ำและน้ำตา

วันนี้กัดฟันสู้อยู่เดี่ยวโดด
จะไม่โกรธเศร้าสร้อยให้น้อยค่า
ตั้งต้นใหม่ไร้รักอีกสักครา
เผื่อวันหน้าพบคนดีที่จริงใจ..

พบความรักเวลาที่มิเหมาะสม
สุดระทมกรรมรันทดแม้บทไหน
แค่จะก้าวล่วงเดินก็เกินไป
อึดอัดในฤทัยหมองครองน้ำตา

แม้จะตัดให้ขาดยิ่งรู้สึก
ผูกสำนึกทุกกระแสแห่งห่วงหา
เป็นสายใยโยงยางหว่างชีวา
จึงอ่อนล้าล้มลงตรงที่รอ

สิริวตี

 

แม้จะอยู่เดียวดายวันไร้เธอ
ก็จะเพ้อต่อไปไม่ต้องขอ
จะนั่งคอยหวั่นไหวได้พะนอ
มิทดท้อระกำช้ำในทรวง

แม้มิมีเธอใกล้ร้องไห้บ้าง
อยู่พอห่างอย่างนี้เพราะมีห่วง
อันบทเรียนสอนใจใช่หลอกลวง
คำรักปวงหทัยในสัญญา

สิริวตี

เดินเดียวดายจุดหมายไม่มีแน่
มองรักแท้ลำบากยากค้นหา
เหนื่อยแสนเหนื่อยระกำช้ำอุรา
รอเวลาหมดลมหมดตรมใจ

ค่ำคืนห้วงแห่งเหงายังเปล่าเปลี่ยว
หวังสักคนแลเหลียวลบหวั่นไหว
มิมีแม้แสงจันทร์ตะวันใด
หลงเหลือไว้คราบน้ำตามาปลอบโยน

สิริวตี

แม้รักเพิ่มพิศวาสยังคลาดเคลื่อน
มิแม้นเหมือนวันเล่นครั้งเผ่นโผน
ซึ่งซาบทรวงทะลวงไว้ด้วยใจโจร
ช่วยถ่ายโอนคืนครองเจ้าของใจ

สิริวตี