เสียงสามสายคลอเคล้าพญาโศก
ยักเยื้องโยกล้วงลักคันชักสี
โอ้คิดถึงรัญจวนยวนชีวี
น้ำตาปรี่ตกระกำช้ำอุรา

สิริวตี
 

โลกหมุนมิเคยรู้ว่าโลกหมุน
จิตวุ่นก็วุ่นจิตเพราะคิดถึง
โลกหมุนจิตวุ่นจึงคำนึง
ละเลงกลอนซาบซึ้งถึงคนไกล

โค้งฟ้าอีกฟากมิอาจเอื้อม
จิตล่ะจะเงื้อมเอื้อมถึงไหม
หิมะตกบ้างหรืออย่างไร
ร้างไร้ติดต่อมายาวนาน

ทำได้แค่เพียงเรียงร้อยพจน์
นับจดคืนวันอันประสาน
โลกหมุนจิตไหวใจร้าวราน
คงผ่านอ่านพบสบสักวัน

สิริวตี

ทุกคืนค่ำข่มตาแสนยากนัก
ดวงใจรักยังว้าวุ่นและหุนหัน
แค่อยากรู้ความเป็นไปอย่างไรกัน
มิมีวันเวียนพบเจอพร่ำเพ้อครวญ

เคยชักชวนไหว้พระพาไปเที่ยว
จิตลดเลี้ยวป่วนไหวสุดไห้หวน
ได้เปิดหูเปิดตาเพราะว่าชวน
แล้วผันผวนลิบลับมิกลับมา

ทุกวันคืนเช้าค่ำย้ำแต่คิด
นิ่งสนิทจิตพี่มิมีหา
วอนเปิดใจคิดถึงบ้างบางเวลา
จะรู้ว่าทางนี้มีคนรอ

สิริวตี

อันรักแท้ชายหญิงจริงบนโลก
อุปโลกชี้ช้ำคร่ำครวญไห้
รักเมตตาสิจริงมิ่งหทัย
หากมอบไว้ให้น้องจักขอบคุณ

มิเฝ้าฝันพบกันคืนวันไหน
ทำเพียงให้ถ้อยพจน์คำอบอุ่น
จันทร์ลับฟ้าคราใดใกล้อรุณ
จักเจือจุนร้อยเรียงส่งเสียงมา

หากมอบรักประจักษ์จิตคิดน้องสาว
มิอื้อฉาวคาวคลุ้งมุ่งค้นหา
จะฝากกลอนจรกลับก่อนหลับตา
มอบศรัทธาแด่พี่ที่นี่เอย

สิริวตี
 

อสงไขย

อยากให้รู้แค่รู้ว่าคิดถึง
ฟังเพลงซึ้งพร่ำบอกออกเปิดเผย
ลมหายใจแห่งรักยังมิเคย
จะละเลยออกห่างไกลให้ไคลคลา

วอนสายลมพัดรักภักดิ์ของฉัน
ถึงเธอนั้นดังสมมาดปรารถนา
แม้ยาวนานแสนไกลใช้เวลา
ขอพัดพาความลึกซึ้งให้ถึงเธอ

สิริวตี

 

คนหมู่มากแตกต่างช่างหลากหลาย
แล้วพี่ชายเจาะจงใดเมตตาฉัน
โปรดแจ้งให้ไพเราะเหมาะสมพลัน
อย่าแค่ขันขำอยู่เพียงผู้เดียว

สิริวตี
 

สู้ตายทุกวัน ไม่รู้จะไปมุขไหนแล้วค่ะ 5555

สวรรค์เป็นใจ

ท่านเมตตาประโลมน้องถึงเมื่อไร
อย่ามุ่งไร้คลายสุขทุกข์มหันต์
ขอแนบน้อมเคารพอภิวันท์
บูชาพลันเชิดชิดสนิทใจ

กลั่นวลีบทธรรมร่ำคำสอน
เชลงกลอนแด่น้องเพลิดเพลินได้
พี่เคยเรียนเปรียญธรรม ณ หนใด
น้องซึ้งในคำคุณบุญบูชา

จะขอฝากตัวไว้ได้เป็นศิษย์
ธรรมนำมิตรอบอุ่นบุญรักษา
คงสวรรค์นำท่านจัดสรรมา
เป็นพี่ยาของน้องทุกคืนวัน

สิริวตี
 



ไม่รู้จะหาเพลงไหนให้เข้าอ่ะ แหะๆๆ ฟังเพลงนี้ไปก่อนนะคะ อิอิ

ปลงสังขาร

พี่ได้นำธรรมสอนก่อนจำจาก
จะพลัดพรากร้างรักสลัดหนี
อายุขัยแก่ลงไปทุกนาที
จึงหลบลี้ให้น้องน้อยคอยเดียวดาย

เพราะเห็นเป็นธรรมคู่อยู่กับโลก
สุขและโศกสำนึกยังตรึกหมาย
เจริญลาภเสื่อมยศยังหมดกาย
นินทาร้ายสรรเสริญเผชิญตน

แม้สะสวยอย่างไรในวันนี้
ทุกนาทีปลงสังขารผ่านกุศล
วันข้างหน้าพักตรามิน่ายล
จึงปลอบตนเอาไว้ให้จิตเอย

สิริวตี

อนิจจาสังขารหย่อนยานแล้ว
คงมิแคล้วแตกดับประทับหมอง
เคยเต่งตึงซึ้งจิตคิดครอบครอง
สุดท้ายกองกับพื้นคืนสามัญ

มิอาจรั้งสังขาร์กลับมาใหม่
เหตุปัจจัยทำพิษฤทธิ์มหันต์
เมื่อธาตุสี่หนีแยกแตกจากกัน
ทิ้งธาตุขันธ์อำลาสู่สากล

ตะวัน

 

ขอร่วมปลงด้วยคนครับคุณ"เฒ่าธุลี"