แล้วจัดแจงแต่งหน้าทาแก้มปาก
คิ้วโก่งลากดังศรอมรศิลป์
ย้อมเรือนผมให้ขลับจับสีนิล
ดังอาจิณเคยทำประจำกาย

ทำฝ่ามือแดงเรื่อเจือผงชาด
ดูเลือดฝาดปาดแจ้งดังแดงหมาย
พรมแป้งร่ำน้ำปรุงฟุ้งกระจาย
พอพระพายเพยพัดรัดรัญจวน

ทิ้งความทุกข์รุมเร้าเรื่องเศร้าหงอย
สลดสร้อยทรวงช้ำระกำหวน
สร้างความสุขเริงรื่นชี้ชื่นชวน
ช่างอบอวลกลิ่นกรุ่นละมุนไม

น่าจะทำอย่างนี้มานานแล้ว
มัวพาลแพ้วพึงพร่ำซ้ำร้องไห้
รักตนเองอย่างแต่ก่อนแน่นอนใจ
สวยสดใสสดชื่นทุกคืนวัน

สิริวตี

หยิบเสื้อผ้าแต่งอนงค์บรรจงจัด
แล้วสางรัดเรือนผมโฉมฉายฉัน
พรมน้ำปรุงจรุงกลิ่นประทินพลัน
สร้างสุขสันต์เริงรื่นชื่นรตี

หยิบมะลิจำปามากรองร้อย
เป็นมาลัยพวงน้อยค่อยสุขศรี
เข้าห้องพระสวดมนตร์เป็นคนดี
สุขทวีที่ร้อนพาผ่อนคลาย

สิริวตี