บางเวลาศีลห้าก็กล้าผิด
แมลงสาบตัวนิดตีตายได้
บางเวลาพร่ำเพ้อเจ้อละเมอไป
แฟนของใครไม่รู้หนูชื่นชม

กลัวจะตกนรกบ้างสักวันหนึ่ง
หวังท่านซึ่งให้สำนึกตรึกตรองสม
พินิจขอจากจรจำธรรมระทม
เกรงท่านชื่นอารมณ์โยมสีกา

555555555
สิริวตี

 

น้อมสาธุรสธรรมเช้าวันนี้
เปี่ยมฤดีความหวังพลังสดใส
เพลินฟังเสียงกลอนกล่อมน้อมหัวใจ
สุขสว่างไสวในชีวิต

ดังพี่สาวสอนดูอยู่กับน้อง
ให้พี่ต้องกล่อมขวัญทุกวันลิขิต
น้องขอบคุณความเพลิดเพลินเกินเนรมิต
จะตามติดผลงานอ่านทุกวัน

สิริวตี
 

 
เหนื่อยการงานพอผ่านมาทางนี้
แสนเปรมปรีดิ์คมคำงามล้ำเหลือ
บันเทิงพจน์จริงใจได้เอื้อเฟื้อ
แต่งกลอนเกื้อให้น้องอ่านสราญหทัย

พรหมวิหารสี่ชักชวนล้วนเหมาะเจาะ
พี่จำเพาะ"เมตตา"แจ้งแถลงไข
จากอ่อนล้าเหนื่อยหนักอยากพักใจ
กลับยิ้มได้ในอารมณ์ชมพระธรรม

สิริวตี

 

บ้าน

อบอุ่นไอในบ้านมีอ้อมกอด
เข้าสวมสอดด้วยรักสมัครสมาน
ช่างร่มเย็นเป็นสุขทุกวันวาร
เริงสราญชื่นรสเพราะพจน์เกลอ

ด้วยอุ้มชูจิตต้องดั่งน้องสาว
น้องก็เผยยิ้มพราวมอบเสมอ
บ้านนี้คงเดียวดายหากไร้เธอ
น้องเสนอจิตมอบตอบแทนคุณ

ขาดบางสิ่งบนโลกก็อยู่ได้
แต่ขาดใจไร้รักสนับสนุน
คงอยู่ยากแม้หากขาดการุญ
ขอมีบุญมิพลาดขาดไปเอย

สิริวตี

อยู่ตรงนี้ฉันอยู่ ณ ตรงนี้
มองคนดีทุกนิศาทิวาเสมอ
แม้เป็นเพียงเส้นขนานพาลไกลเจอ
ยังฝันเพ้อทุกวันคืนพอชื่นใจ

ความคิดถึงส่งออกมอบตลอด
เพลงเง้างอดยังพร่ำเพ้อละเมอใฝ่
แค่ตรงนี้มิเห็นหน้าอย่าล้าไกล
จงเดินไปด้วยพลังแห่งศรัทธา

สิริวตี
 

กลัวเข้าใจผิด

คนคนนั้นที่เห็นเป็นน้องชาย
อย่าคิดร้ายให้ระทมข่มถวิล
ฉันเสียเองเฝ้าฝันผูกพันจินต์
แต่กลัวพี่ผันผินรักใครใคร

มิกล้าท้วงกล้าถามเรื่องความรัก
มันยากนักจะถามต่อข้อสงสัย
เห็นเงียบหายวายเว้นเป็นเช่นไร
หลงลืมใจฉันนี้แล้วหรือยัง

สิริวตี

เห็นเธอเดินเคียงคู่อยู่กับใคร
ฉันกอบได้แต่ทุกข์มิสุขี
แสนน้อยจิตปิดอารมณ์ข่มทวี
กรองกวีพร่ำอยู่แต่ผู้เดียว

คิดถึงเธอทุกวันผูกพันจิต
ฟ้าลิขิตเธอทิ้งคว้างร้างแลเหลียว
หมดคืนวันฝันผสมคนกลมเกลียว
ใจห่อเหี่ยวได้แต่ทุกข์มารุกราน

วันใดนะวันใดจะกรายหวน
มารัญจวนเพลงรักสมัครสมาน
แม้มอดฟ้าม้วยดินมิสิ้นมาน
ใจนงคราญยังมอบแน่แด่พี่เอย

สิริวตี
 

แอบเล่นช่วงพักเรียนยังไม่มีเวลาหาเพลงเลยค่ะ...ขอโทษทีน้าาา