"แอบอ่านกลอนตอนดึกนึกเห็นหน้า
ถ้อยภาษาพาฝันฉันสดใส"ล้วนฤดีที่นั้นกลั่นจากข้างใน
บริสุทธิ์ผ่องใสให้พี่ยา
หากอยากรู้สิ่งใดพี่ใคร่ถาม
หากเหมาะงามจะส่งมอบคำตอบค่า
ครั้งกระโน้นโยนความไต่ถามมา
น้องเฉยชาจึ่งคิดทำตริตรอง
เพราะเคารพนบพี่ยิ่งพี่สาว
มิก้าวร้าวบอกความตามสนอง
มีผมดำขลับยาวราวถึงท้อง
คิ้วนั้นมองโก่งหนาตาแสนดำ
ทั้งเอวองค์อรชรดูอ้อนแอ้น
ช่างเหมือนแม้นกินรีที่คมขำ
เพียงรอยยิ้มพริ้มใจให้ประจำ
ทุกทุกคำพร่ำบอกมิหลอกลวง
แต่มนุษย์เปรียบดังเหรียญมีสองด้าน
บางครั้งมารเข้าสิงยิ่งใหญ่หลวง
บางครั้งเทพอัปสราธิดาดวง
บางครั้งห้วงกิเลสอาเภทภัย
เราจึงลื่นจึงไหลตามจังหวะ
พอปะทะก็จบทำทบใหม่
สิ่งที่มีมอบยิ่งคือจริงใจ
พี่เก็บไว้วันนี้ที่พบกัน
อันร่างกายใช่หมายให้ควรยึด
จึงประพฤติน้อมธรรมนำสุขสันต์
มิอยากเกิดมาใหม่ให้จาบัลย์
จึงอยากหยุดชีวันทำนิพพาน
พอน้องรับคำน้ำทิพย์ทุกคืนไว้
ความหมองไหม้ก็หมดลงตรงพี่ขาน
เสียงพี่คือแก้วสวรรค์บันดาลกาล
โปรดยื่นวารพระธรรมนำก่อนนอน
สิริวตี
