แม้จะสิ้นวิญญาณนานแค่ไหน
ยังมั่นใจในภักดิ์รักเสมอ
จะกอดห่มเดียวดายคราไร้เจอ
หรือจะเพ้อครวญคร่ำร่ำรำพัน

จะเป็นเธอแน่ไซร้ในนิมิต
จะลิขิตคำขานบันดาลฝัน
เธอคนเดียวจะปองครองนิรันดร์
สร้างงดงามแห่งวันให้ยั่งยืน

สิริวตี
 

ยื่นกุหลาบสีแดงแจรงจิต
บอกนวลพิศพี่อยู่มิรู้ห่าง
ความคิดถึงเก็บไว้ที่ในนาง
มิเคยร้างแปรผันให้ฝันลม

อย่าโศกเศร้าจาบัลย์นะน้องเอ๋ย
น้ำตาเกยอาบแก้มแซมขื่นขม
จะปลอบขวัญให้เจ้าชื่นมื่นภิรมย์
ร่วมสุขสมเจริญใจในพิมาน

หากรู้สึกว่าจิตคิดห่างหาย
ขอพึงหมายนึกใหม่ด้วยใจอ่าน
จะอยู่เคล้าคลึงพจน์สุคนธ์กานท์
ทุกวันวารด้วยคำสัตย์มิปัดเลือน

สิริวตี
 

หนาวตัก

ทะเลงามยามดึกดื่นเมื่อคลื่นหลับ
รักกลายกลับลับลาพาโศกศัลย์
เคยสรวลเสเฮฮาพาจำนรรจ์
ปล่อยหนาวพลันสุดทรวงทั้งห้วงใจ

ลมทะเลพัดพลิ้วทั้งทิวหาด
แต่หนาวบาดลึกจิตพิศมัย
ตักเคยหนุนอุ่นอ่อนป้อนคำใคร
ก็เปล่าไร้คนเคยหนุนเกยนอน

ดูสิดูความเหงาที่เปล่าเปลี่ยว
พอเดินเที่ยวทะเลเหอักษร
สิ้นสวาทขาดสัมพันธ์พลันร้าวรอน
คงมิย้อนกลับมาพาเสียใจ

สิริวตี
 

อยากหยุดเวลา

หยุดเวลาไว้เสมอเธอกับฉัน
เพียงอย่าหันเมินไกลไม่แลเหลียว
อยากหยุดรักที่เธอเพ้อจริงเชียว
อย่าเลาะเลี้ยวเปลี่ยวทิ้งยิ่งอาดูร

อยากอิงแอบแนบซบหลบความเหงา
อยากมีเธอเป็นเงาวันสิ้นสูญ
เพราะมีเธอเป็นพ่อมิ่งยิ่งเกื้อกูล
ขอเทิดทูนบูชาทั้งหัวใจ

สิริวตี
 

ภาวนา

เพราะว่าฟ้ากว้างกว่าที่เราคิด
เพราะลิขิตแค่เพ้อละเมอใฝ่
เพราะว่าเรานั้นรู้อยู่ห่างไกล
เพราะว่าใจไหวหวั่นวันเหว่ว้า

มีรักจริงที่ไหนให้ฉันบ้าง
ลืมเปลี่ยวว้างเดียวดายหมายเสาะหา
มีบ้างไหมคนใดซับน้ำตา
ที่หยดมาทุกคืนหมองครองระทม

ภาวนาฟ้าส่งสวรรค์สั่ง
ให้ใจยังพานพบคบเหมาะสม
ภาวนาสักวันชื่นพอรื่นรมย์
มาหยุดตรอมหยุดตรมขมหัวใจ

สิริวตี
 

ดอกแก้ว

เป็นดอกแก้วผ่องใส ณ ใจพี่
อวลฤดีมิให้หมองน้องเสนอ
โปรดเมตตาอย่าแคล้วแก้วละเมอ
ขอร่วมเพ้อรักบริสุทธิ์มิหลุดลอย

จะโปรยยิ้มพริ้มพรายทุกเช้าค่ำ
จะโปรยคำล้ำรสมิถดถอย
อย่าห่างเหินให้น้องช้ำน้ำตาปรอย
ร่วมสวมถ้อยความฝันวันงดงาม

สวยปนโศกหวานปนเศร้าเคล้าจินต์แก้ว
พี่มาแล้วรับสดชื่นรื่นไหวหวาม
จะกอดกรุ่นอุ่นทั่วทุกชั่วยาม
แก้วจะตามรักปองครองหัวใจ

สิริวตี

เห็นแต่พี่รักมั่นมิหันหนี
มอบฤดีที่รักประจักษ์เสมอ
แม้นโดดเดี่ยวเดียวดายมิวายเจอ
พี่มิเผลอปล่อยกันให้เหงาทรวง

โลกจะเปลี่ยนเวียนผ่านกาลจะหมุน
กอบละมุนด้วยจินต์ภักดิ์พิทักษ์หวง
โลกหยุดหมุนคราใดใจทั้งดวง
อย่าได้หน่วงหยุดรักฉันสักวันเลย

สิริวตี