ไม่สายใช่ไหม

มันมิสายใช่ไหมหากใจรัก
หรือมันยากสลักมันหนักหนา
ที่เพ้อพร่ำส่งเสียงเพียงนิทรา
แค่อุรามีแต่เธอชะเง้อคอย

อยากนั่งมองเดือนดาวพราวบนฟ้า
แต่พี่ยาไกลเกินเมินจิตถอย
ทิ้งน้องนั่งเหงาช้ำน้ำตาปรอย
น้องคงถ้อยคำมิหวานมิซ่านทรวง

ฉันรักเธอเจอกันเมื่อวันสาย
สิ่งใดหมายก็ขาดก็พลาดหวง
น้ำตาปรอยน้อยใจในคู่ควง
เพราะทำล่วงลืมกันมิหันมอง

สิริวตี

แสนเคลิบเคลิ้มหัวใจหวิวไหววาม
ทำนงรามเผลอไผลไปเสียก่อน
ดังปลุกเสกร่ายมนตร์กลอาวรณ์
ให้เร่าร้อนซ่อนซับทับหทัย

ห่มผ้าผวยรวยรินกลิ่นคัดเค้า
สู่เรือนเหย้าเหมือนว่าข้าวปลาใหม่ (ข้าวใหม่ปลามัน)
หากสิ้นพี่นี้คงผินเหมือนสิ้นใจ
คงอาลัยรสรักภักดิ์พี่ยา

ปองสวาทวาดไว้ไม่คลาดเคลื่อน
แม้แรมเดือนจะเทิดทูนหนุนรักษา
อาจเป็นพรหมลิขิตชีวิตมา
จึ่งรับรสพจนาหวานชื่นทรวง

รักน้องนี้เพียงน้อยแต่นานนะ
อย่าเลิกละลาร้างสร้างหนักหน่วง
เปรียบฟ้ามีประกายได้ดาวดวง
ให้พุ่มพวงพริ้มพรายสบายพลัน

สิริวตี

จะอยู่แหล่งแห่งหนตำบลไหน
ฝากรักร้อยเอาไว้ให้ถึงที่
จะอยู่นาป่าดงหรือพงพี
ก็ส่งศรีศิลป์ฝันปันถึงเธอ

มิร่ำรวยเงินทองปองส่งมอบ
มีแต่ตอบวางจริงใจให้เสมอ
หนึ่งในทรวงดวงเดียวที่เลี้ยวเจอ
ยังหวังเพ้อพบกันมิฝันลม

ช่วงนี้ยังพอว่างมาร่างจิต
แม้ลิขิตห่างไปใช่ขื่นขม
จงถนอมรักนวลอย่าด่วนตรม
เก็บชื่นชมพรมหยาดอย่าคลาดคลา

สิริวตี
 

มีทั้งเพื่อนเรือนกานท์เปรียบบ้านสอง
ดั่งเผ่าพ้องเฮฮามาสลัก
ให้กวินท์เป็นสถานพิมานภักดิ์
ไว้พำนักหลับนอนหลบซ่อนตัว

ขอพี่เพลินอุราประสาจิต
น้องลิขิตเอาไว้ไม่สลัว
ดังเปิดแสงสว่างห่างพร่ามัว
อย่าได้กลัวอยู่เดียวเปลี่ยวเอกา

สิริวตี

ริมชายหาดวาดฝันวันแช่มชื่น
แต่พอตื่นโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจหนอ
มีน้ำตาปลอบใจไม่เคยพอ
อยากจะขอทุกคืนวันมิฝันลวง

สิริวตี

ขอโทษที่วางนิดเดียวนะคะ แบตจะหมดเเล้ว....กลัววางไม่ทันมันจะดับก่อน

วนเวียนใจไตร่ตรึกลึกซึ้งยิ่ง
รักน้องหญิงสุดแสนดั่งแมนสรวง
ขอเก็บกอบภักดีนี้ทั้งดวง
สุดจะหวงห่วงหาบูชาพลัน

คงบุญเก่าเกื้อหนุนบุญเคยสร้าง
นำสว่างทางไปไม่เหหัน
ขอเป็นคู่เคียงครองผู้ผ่องพรรณ
ชลนานี้นั้นมิฝันไป

หากยามพี่มีทุกข์-สุขขอด้วย
หากยามพี่นั้นป่วยช่วยอยู่ใกล้
หากยามเหงาเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวใด
จะเอาใจหมายจิตมิคิดเลือน

สิริวตี

อันโรคใดไม่โศกเท่าโรครัก
กินยาสักเท่าใดก็ไม่หาย
พลันผ่ายผอมตรอมตรมจมทุกราย
ชีพเกือบวายสายสวาทขาดจากกัน

ลืมให้ยาหนึ่งมื้อคือป่วยแย่
ต้องแน่วแน่อย่าหยุดเดี๋ยวทรุดหัน
หากวันใดหมอมิมาในบางวัน
โปรดอย่าสั่นหวั่นไหวให้ทานเอง

ถึงยามโศกอย่าโศกโรคความรัก
ให้หยุดพักอ่านหนังสือถือว่าเก่ง
หากทุกข์ท้อทรมานอย่าพานเกรง
ทิ้งวังเวงหาสิ่งชอบทำปลอบใจ

ชอบดูหนังฟังเพลงชอบกินข้าว
ชอบดูดาวดูฟ้านภาไหน
ผ่อนทุกข์โศกโรคร้ายสลายไป
ลองทำไว้ให้ชินอย่ากินตรม

ชีวิตจะสดสวยรวยความสุข
มิต้องทุกข์หากรอก็ขื่นขม
ชีวิตหมอยุ่งมากอยากระทม
แวะมาชมพี่ชลฯอยู่ค่อยรู้คลาย

สิริวตี