รักเพราะรักรักใครรักไปเถิด
ใดบังเกิดคือสุขอย่าทุกข์เข็ญ
เพราะรักคือความงามตามด้วยเย็น
ลดลำเค็ญเข่นฆ่ามารักกัน

ขอเทิดทูนกายใจให้แด่พี่
มารศรีสัตย์แท้มิแปรผัน
ถนอมน้องด้วยรักอย่าหักยัน
ทุกวารวันร่มเรามิเศร้าทรวง

รักน้องแล้วก็อย่าทิ้งน้องนะ
น้องคงจะหม่นหมองครองจินต์หน่วง
รักกันนะคนดีนี้อย่าลวง
น้องมาทวงสัญญาอย่าลากัน

สิริวตี

ให้ความรักปักไว้ดังใจคิด
เนรมิตทุกงามตามใฝ่ฝัน
จินตนาที่เล่นเป็นสำคัญ
เกิดจากทุกวารวันที่งดงาม

หากวันใดทดท้อรอปลดเปลื้อง
หากวันใดขุ่นเคืองจักไม่ถาม
โปรดระบายออกดูน้องรู้ความ
จะคอยตามเสริมทำกำลังใจ

หากเหนื่อยงานโปรดจิตคิดพักผ่อน
อย่าห่วงกลอนห่วงคนกมลไหน
จะอยู่คู่เคียงกลอนก่อนนอนไป
อย่าจงได้คิดข้องต้องหมองทรวง

แค่จะขอบอกพี่นี้ไว้ก่อน
หากมิได้มาอ้อนตอนงานหน่วง
จะรีบจักเวลามาทักดวง(ใจ)
มิเคยลวงหลอกความตามนี้เอย

สิริวตี

มิเคยเหลียวมองจิตประดิษฐ์สรรค์
หากยังจำคืนวันแห่งเราได้
ทุกคืนค่ำรำพันด้วยกันไป
คือจิตเดียวนั้นไซร้ในทรงจำ

มิเคยคิดว่าท่านนั้นชายหญิง
และมิทิ้งทำนองครองชื่นฉ่ำ
ไฉนไม่เมตตาพาระกำ
เก็บเงื่อนงำอำความตามกมล

เจ็บเหลือเกินเพลินหมองครองความเศร้า
ระหว่างเราคือสิ่งใดใจสับสน
แถลงเหตุแด่น้องที่ข้องตน
เพราะมันปนความโศกโรครักเอย

สิริวตี
 

พูดอย่างนี้เหมือนไม่รู้ใจน้อง
มิเคยต้องหนีหายหน่ายหุนหัน
จะสุขทุกข์ซ่อนเร้นมิเว้นวัน
มาแบ่งปันฟังพี่ก็ดีใจ

พี่งานเหนื่อยตรงนี้มีที่พัก
น้องจะขอเป็นหลักพิทักษ์ให้
แม้อารมณ์มาร้อนจะผ่อนไป
ห้วงหทัยเติมเย็นมิเว้นวัน

ขอลืมเรื่องคราวหลังครั้งเก่าก่อน
มิอยากย้อนเรื่องวุ่นมิหนุนฝัน
ขอเรียงวางอย่างน้อยร้อยเรียงกัน
เห็นเชิงชั้นช่วงชิดสนิทอุรา

เหนื่อยมากนักพักตรงนี้ฤดีเศร้า
ก็คลายเหงาคลายกลุ้มที่รุมหา
เก็บเเต่สิ่งดีไปให้ชีวา
โปรดรักษาคืนหวานพิมานเรา

สิริวตี

ค่ำคืนนี้หลับสนิทนิทราฝัน
เวลาผันผ่านเข้ามิร้าวไหว
จักประกอบด้วยสลักภักดีไป
ห้วงหทัยผ้องแผ้วแพรวพิราม

จึงโลกจริงยิ่งพิศให้คิดถึง
หลงลึกซึ้งยืนยงคงไม่ถาม
แค่ร้อยรสเคียงฝันบรรเจิดงาม
แต้มเติมตามน้องหนอเพียงพอแล้ว

โปรดเมตตาทุกวันอย่าผลักไส
สงวนไว้รอยนี้นะพี่แก้ว
บรรจงจัดแจงคำทรงจำแพรว
ดั่งเพชรแพร้วพวงมณีให้พี่ยา

ถนอมน้องต้องเอกวิเวกหวาน
ทำดวงมานฤดีน้องมีค่า
ขอเก็บดำเนินคอยรอยศรัทธา
ให้แก้วตาท่านนี้ฤดีเดียว

สิริวตี
 

อ่านมากระวังระดับน้ำตาลในเส้นเลือดด้วยนะคะ อิอิ

จะมิคิดปิดทางระหว่างรัก
จะพิทักษ์เพริศแพร้วเป็นแก้วขวัญ
จะลงลึกทุกห้วงทุกช่วงวัน
จะมิผกมิผันจนวันตาย

มีคนอื่นหมื่นแสนมิแม้นเหมือน
หนึ่งคนเตือนจริตนิมิตหมาย
กี่ดวงจิตวิญญาณประสานกาย
ก็มิคล้ายเท่าเธอที่เพ้อคอย

อยากจะมีโอกาสแค่เพียงครั้ง
สบแววตาลึกซึ้งยังนี้สักหน่อย
ขอพิสูจน์ห้วงใจในร่องรอย
แต่ฉันด้อยโอกาสมิอาจครวญ

อันแววตาที่หวานผสานโศก
หวั่นวิโยคปวดเจ็บเก็บไห้หวน
แต่เป็นแก้วแววใสกว่าใดมวล
ที่นุ่มนวลส่องสว่างอยู่กลางใจ

ขอแค่มีโอกาสแค่เพียงครั้ง
จะจำฝังชีวิตลิขิตใหม่
มิว่าสถานะต่างกันนั้นเพียงใด
ขอแค่ได้มีเธอไว้ในทรงจำ

ว่าชาตินี้ยอดรักที่คิดถึง
ยังเป็นหนึ่งปลอบน้องหมองระส่ำ
ขอเป็นเธอได้ไหมในรอยกรรม
ที่ห้องใจเก็บงำนั้นรอคอย

สิริวตี

ด้วยมิมีมุกหวานต่อกานท์แล้ว
ขอเปลี่ยนแนวน้องลิงพี่หญิงใหญ่
อ่านหวานมากยากเห็นสิ่งเป็นไป
ผู้อ่านได้เข้าใจผิดคิดเปลี่ยนจินต์

พี่อยากเริ่มเรื่องใดช่วยต้นคิด
วางลิขิตละเลงร่ายพร่างพรายศิลป์
มากงดงามทั้งดวงปวงกวินท์
เปรียบประทินสู่ทุกห้วงดวงใจคน

สิริวตี
 

น้องอยากเพลินชมห้วงเวหาหาว
ปุยเมฆพราวเย้าอยู่รู้สุขสม
ช่างบางเบาเกลาใจไร้ตรอมตรม
เก็บปุยพรมห่มใจไม่หนาวนัก

ชอบสีขาวละมุนแสนอุ่นเอื้อ
ดังมาเกื้อนิรันดร์วันอกหัก
อยากจะขอทั้งฟ้ามาทาบทัก
น้องนั้นรักหมู่เมฆเสกสรรค์ทรวง

สิริวตี