...คิดถึงเหลือเกิน...

มองคืนเพ็ญเย็นวาบกำซาบจิต
อ่านลิขิตก่อนมาน้ำตาไหล
จากวันนั้นสุดแดนอันแสนไกล
เหมือนมีใครให้จำคอยย้ำเตือน

เที่ยวดั้นด้นค้นฝันตราบวันนี้
ดวงฤดีเหงาหงอยยังคอยเพื่อน
แม้หนทางสร้างศิลป์เป็นพิณเดือน
มิเคยเลือนทรวงในจากใจจริง

อาจหนทางสร้างศิลป์กวินค่า
มิได้มาดั่งเห็นอ้างเป็นหญิง
กราบขอโทษเถิดหนาถ้าประวิง
มิแอบอิงชื่อเสียงเรียบเรียงเลย

หากหนทางสร้างค่านำพาสุข
ผ่อนคลายทุกข์มวลมิตรลิขิตเผย
จะขอน้อมนำใจเขียนใส่เกย
ก่อนนั้นเคยใดหนอจะขอเป็น

วางอักษรกลอนบอกแทนดอกไม้
มอบจากใจ "พิณจันทร์" "พิม"นั้นเห็น
ขออย่าได้เคืองโกรธโทษประเด็น
สายธารเย็นไหลเลยตามเลยลง

หากแม้นมีดีบ้างงานสร้างค่า
ปรารถนารินวาง มอบนางหงส์
ทุกอักษรกลอนหลั่งนั้นยังคง
"พิณจันทร์"นงค์ พลีจิต ลิขิต"พิม" (พิม ณัชชา)

พิณจันทร์
๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙