โหย...........
หายเงียบเบย
สงสัยเหนื่อยหลับไม่ตื่นกันซ้ากคน
ป่านนี้ลูกวตีร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่แห่งไหนล่ะเนี่ย

 

 

ทานตะวัน

แอบซุกหลบเสียใจอยู่ไกลบ้าน
กลับมาอ่านคำขอโทษโปรดแยแส
ทาน"ตะวัน"อยู่แห่งไหนใครดูแล
พ่อกับแม่นั้นหวงแสนห่วงใย

ฉันบอกพระเจ้าตามาตามพี่
"ตะวัน"หนีลี้หลบอยู่ภพไหน
หากบังเกิดบังเหตุอาเภทภัย
จะมีใครใช้เวทย์เป็นเขตคาม

กลับมาเถิดกลับมานะพี่แก้ว
น้องเข็ดแล้วกลอนร้อยถ่อยคำถาม
แม้มืดฟ้ามัวดินทุกสิ้นยาม
จะเดินตามจวบหากันจนเจอ

แหนะพี่"soul"แอบมองทำไมนั่น
"วรรณดี"หันมองหน้ามาเสนอ
พี่"พิณจันทร์"อย่าทิ้งฉันนะเออ
ช่วยตามเกลอกลับบ้านมาหลับนอน

พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
อย่าซึมเซาโศกศัลย์พลันลี้ซ่อน
หากทิวาสายัณต์"ตะวันรอน"
ไม่จับกลอนบ้านคงเหงาเราทุกข์ตรม

สิริวตี



กลับบ้านๆๆๆๆ แทนที่จะตามวตี กลับตามตะวันแทน
ปล. มาช่วยกันหาตะวันกันนะคะ ^^

เดี๋ยวจะนั่งจับยามสามตาก่อน
คำภีร์มหาทักษาจรกำจายตื่น
หยิบโหรามาเปิดดูฤกษ์ฟื้น
"ตะวัน"ยืนแห่งหนตำบลใด

พอลงมือจับยามเพิ่งนึกหนอ
"ตะวัน"หล่อนั้นเกิดเอาเมื่อไร
นับวันจันทร์วันอังคารวันพุธไป
ลักษณะนิสัยคล้ายวันจันทร์

ท่านมีจินตนาการแสนล้ำเลิศ
สุดประเสริฐน้ำใจใหญ่มหันต์
เอ๊ะ!หรือเกิดอังคารอาจหาญกัน
ปากหวานนั้นก็มีวจีพุธ

นั่งจิ้มยามตามวันชักวุ่นแล้ว
ใครได้แนวบอกด้วยช่วยชี้จุด
นั่งพกลมจบวันพันยามยุทธ
อุตลุดทางลัดเดี๋ยวพลัดจร

สิริวตี
 

"ตะวัน" มิได้ไปไหน เพียงแค่เปิดหน้าต่าง(ใจ) ยามอรุณ ก็พบตะวันแล้ว

ขอบใจที่น้อง "สิริวตี" และคุณ "soul.." ออกตามหา

ตะวัน มิได้ติดใจอะไรหรอก เห็นน้องแสดงความรู้สึกผิดจริงๆ และออกตามหาด้วยความจริงใจ....

เพียงแต่ตอนนี้ ตะวันขาดความมั่นใจ เลยมิกล้าแต่งกลอนตอบกะใคร กลัวโดนเข้าใจผิดอีก..

หากกลับมาก็อาจจะไม่ค่อยเหมือน"ตะวัน" ดวงเดิม...

ตะวันรอนๆ

เดี๋ยวจะส่งให้เรียนเพียรศึกษา
จะแกร่งกล้ามั่นใจใคร่หนับหนุน
ส่งให้เรียนวิชากับครูกุล
"ตะวัน"คุ้นคนเก่าเอากลับมา

สิริวตี
 

นี่นี่ เพลงนี้เลย...

อยากจะเปิดวิมานดูขวัญฟ้า
ตะวันลาจรไหนให้ขื่นขม
จะออกตามเช้าเย็นมิเว้นตรม
เราระทมทุกข์ท้อรอพี่ชาย

จับอาการที่ดูพอรู้แน่
พี่ชายแท้ชอบกังวลหม่นมิหาย
ต้องเกิดวันเสาร์แท้แน่ใจกาย
และดูคล้ายว่องไวใช่ปีลิง

เพลินป่ายปีนอยู่หนตำบลไหน
เพื่อนรอไปไม่มาลาสุงสิง
วางธุระปะปังลงพักพิง
วิเศษยิ่งเสียงหัวเราะเฉพาะตน

จะผูกยามตามคัมภีร์ให้พี่ออก
ที่หลบหลอกผู้ใดให้สับสน
หลบฝืนยิ้มอยู่ไยไร้ผู้คน
ออกมายลเดือนเพ็ญที่เย็นงาม

สิริวตี

นับกำหนดเดือนห้าประกาศิต
เนรมิตวันใกล้มาไถ่ถาม
เพราะยาวนานเหลือเกินเผชิญยาม
หมดคนตามหาฉันวันเปลี่ยวใจ

เคยกู่ร้องก้องหล้าสุธาพฤกษ์
ยังรำลึกวันช้ำวันหวั่นไหว
ประสบการณ์ที่มีต่อนี้ไป
อาจจะไม่หวนกลับลับหายพลัน

ก่อนเคยพลั้งยังหัวเราะเพราะยามยาก
ตะวันจากกันไกลไม่เหหัน
เคยสัญญาอย่างไรในคืนวัน
จะมิผันดับหายกรายกลับมา

สิริวตี

...มาทวงสัญญา...
 

 
เหอๆๆ ..... อย่าเชื่อ ว่าจะเลี้ยงจริง เพราะหายกันไปหมดเเล้ว

No Hand Restaurant: สำหรับคนมือด้วนป่าว 5555

 

กำลังหิวพอดี งั้นขอโช้ยแบบไม่เกรงใจนะ

สหาย"โซล" กับ"วตี" ตักไม่ทันตะวันร๊อก....

 

ผมก็เป็นผู้ชายครับ...!

นายสิริ
 

แบบว่าอยากไปกินด้วย