...คิดถึงคมกระบี่ กิ้วๆ...

กระบี่กานท์ขานย้อนตะลอนศิลป์
คราวกวินเริงถ้อยร้อยเสนอ
คราวสนุกสุขเกิดงามเลิศเลอ
ถึงขั้นเพ้อเพรียกหาสุดาดวง

กระบี่คมสมชื่อระบือนั่น
หากตะบันต่อแทนคนแหนหวง
อาจถ้อยคำแทงหลังอยู่ทั้งปวง
อาจเจ้าของตามทวงทะลวงกานท์

จึ่งขอแลแต่เพียงระเบียงถ้อย
สักเพียงน้อยถ้อยนับลองขับขาน
ค่อยค่อยวางคำออกอยู่นอกชาน
แม้แสงฉานถ้อยซึ้งมิตรึงใจ

อันกระบี่กานท์คมคารมศิลป์
พลัดหลงถิ่นนางนวลกระบวนไหน
ถึงคมอ่อนค่อนหายสลายไป
เหตุนางใดให้เลือนบิดเบือนจินต์

เพียงน้อยนิดคิดถามหวั่นหยามเหยียด
เพียงจิตเบียดห่วงใยคนในศิลป์
เพียงสนานผ่านเห็นตะเวนริน
ขออย่าหมิ่นอักษรบังอรเพียร

ขอกระบี่คมกานท์อาจารย์นั่น
สักเพลงสอนพิณจันทร์ตะบันเขียน
หากแม้นคมยังอยู่หาผู้เรียน
ได้โปรดเจียนคำชวนอย่าด่วนเมิน

  แฮ่ะๆ

พิณจันทร์
๒๒ กุมภาพันทร์ ๒๕๕๙

เพราะจอมยุทธรุดหลงกวินท์ผิน
ทำให้จินต์หมองหมางพลางห่างเหิน
ไหนพร่ำบอกว่าแน่ใยแพ้เดิน
ทุกหลุมพลางทางดำเนินเพลินท่วงที

ก็บอกแล้วให้คงอารมณ์มั่น
สตินั้นจับแท้แม้ศักดิ์ศรี
จอมยุทธกานท์ควรหวนกระบวนทวี
อย่าปล่อยอิสตรีที่นี้คอย

นับหนึ่งสองสามสี่ถึงยี่สิบ
ชักดาบทิพย์ขึ้นมาอย่าช้าถอย
หากช้าชักยักเขินเมินใจลอย
หนึ่งต่อร้อยชั้นหยัดสู้มิรู้เมิน

สิริวตี

มาจะกล่าวตามจดต่อบทให้
เฒ่าทารก ชราวัย ในสหาย
มาเติมต่อเชื้อไฟโชนให้อาย
หากแม้นหมายสิ่งใดสงสัยจัง


มาจะกล่าวคำพร่อยเคียงถ้อยหญิง
มิประวิงสิ่งงามไล่ตามหลัง
หากพิษสงพิณเพ็ญตะเวนดัง
คงยินฟังแต่ในร่ำไห้ครวญ
 

อันชายชาญขานกล่าวเจ็บร้าวนัก
ให้ประจักษ์กระหน่ำเศร้ากำสรวล
มาใส่ร้ายป้ายแขคำแปรปรวน
ขุดดินพรวนหลุมพรางล่อวางใจ
 

เป็นผู้เฒ่าเล่าขานขับกานท์เต้น
ฤาว่างเว้นเลี้ยงหลานแอบคลานไหน
เฒ่าทารกอกกรวง ฤาทรวงใน
ถึงตัดใยสิ้นงามกามคุณ
 

หากแม้นเป็นเช่นนี้มีสาธุ
ธรรมบรรจุลงรักครองปักหนุน
ห่มผ้าเหลืองเปลื้องทุกข์ครองสุขบุญ
เถอะเป็นทุน ภาคหน้า ชีวาเทอญ
....
สาาาาาาาธุ.......... ฮ่าๆ
อย่าโกรธน๊าาาาา ต่อกลอนสนุกๆถือซะว่าเป็นกลอนสดจ้า
เคารพในครูจ้า
พิณจันทร์

 

...คิดถึงคมกระบี่ กิ้วๆ...

กระบี่กานท์ขานย้อนตะลอนศิลป์
คราวกวินเริงถ้อยร้อยเสนอ
คราวสนุกสุขเกิดงามเลิศเลอ
ถึงขั้นเพ้อเพรียกหาสุดาดวง

กระบี่คมสมชื่อระบือนั่น
หากตะบันต่อแทนคนแหนหวง
อาจถ้อยคำแทงหลังอยู่ทั้งปวง
อาจเจ้าของตามทวงทะลวงกานท์

จึ่งขอแลแต่เพียงระเบียงถ้อย
สักเพียงน้อยถ้อยนับลองขับขาน
ค่อยค่อยวางคำออกอยู่นอกชาน
แม้แสงฉานถ้อยซึ้งมิตรึงใจ

อันกระบี่กานท์คมคารมศิลป์
พลัดหลงถิ่นนางนวลกระบวนไหน
ถึงคมอ่อนค่อนหายสลายไป
เหตุนางใดให้เลือนบิดเบือนจินต์

เพียงน้อยนิดคิดถามหวั่นหยามเหยียด
เพียงจิตเบียดห่วงใยคนในศิลป์
เพียงสนานผ่านเห็นตะเวนริน
ขออย่าหมิ่นอักษรบังอรเพียร

ขอกระบี่คมกานท์อาจารย์นั่น
สักเพลงสอนพิณจันทร์ตะบันเขียน
หากแม้นคมยังอยู่หาผู้เรียน
ได้โปรดเจียนคำชวนอย่าด่วนเมิน

  แฮ่ะๆ

พิณจันทร์
๒๒ กุมภาพันทร์ ๒๕๕๙

เพราะจอมยุทธรุดหลงกวินท์ผิน
ทำให้จินต์หมองหมางพลางห่างเหิน
ไหนพร่ำบอกว่าแน่ใยแพ้เดิน
ทุกหลุมพลางทางดำเนินเพลินท่วงที

ก็บอกแล้วให้คงอารมณ์มั่น
สตินั้นจับแท้แม้ศักดิ์ศรี
จอมยุทธกานท์ควรหวนกระบวนทวี
อย่าปล่อยอิสตรีที่นี้คอย

นับหนึ่งสองสามสี่ถึงยี่สิบ
ชักดาบทิพย์ขึ้นมาอย่าช้าถอย
หากช้าชักยักเขินเมินใจลอย
หนึ่งต่อร้อยชั้นหยัดสู้มิรู้เมิน

สิริวตี