รักคือฝันไป

จักรวาลกว้างแค่ไหนก็หมายรัก
หวังแค่พักพึ่งจิตคิดเสมอ
เพราะรักคือเข้าใจยามใกล้เธอ
ขอเสนอจิตมอบกอบประคอง

“รักไม่ใช่ดวงดาวพร่างพราวแสง”
และมิแกล้งด้วยโศกวิโยคสยอง
รักคือฝันจรรโลงใจหมายใฝ่ปอง
เป็นเจ้าของคืนฝันทุกวันไป

อยากถักร้อยสร้อยพระจันทร์แด่ขวัญฟ้า
ที่แก้วตาส่งเผยเกยมาให้
เป็นอาภรณ์พูนสวัสดิ์ประดับใจ
สวมเอาไว้แทนฉันมั่นคงเธอ

เพราะรักคือความฝันบันดาลจิต
เนรมิตงดงามตามเสนอ
รักคือรักหว่างฤทัยได้ละเมอ
แต่รักเธอรักเธอนี้เรื่องจริง

สิริวตี




 

...เพลงของ สาว สาว สาว
วงโปรดสมัยวัยละอ่อนเลยเนี่ย...
...ชอบ ชอบ ชอบ...
 

S.S.

มิอยากคาดเดาอายุพี่ท่านเลย 70 กว่าได้กระมัง 555555

 

 

..รักคือฝันของเธอ..

รักมิใช่ดวงดาวที่พราวแสง
แม้แอบแฝงแต่ใจให้เสนอ
รักมิเป็นดั่งใจให้ออเออ
แม้เพียงเพ้อก็ยังล้นหลั่งทรวง

อาจเป็นรักของฉันในวันนี้
ในวันที่รักแสนสุดแหนหวง
อาจเป็นรักปักแขสุดแดดวง
ในวันที่รักลวงสุดห้วงจินต์

หากแม้นรักเปรียบดาวพร่างพราวแสง
คงเป็นแรงทรวงในให้ถวิล
หากแม้นรักซ่อนหามิชาชิน
คงหมดแรงสูญสิ้นแหว่งวิ่นตน

อาจมิรักปักใจผู้ใดแล้ว
หัวใจแผ่วมิปองแลล่องหน
อาจมิรักเหมือนแรกแจกกมล
ด้วยเจอคนลวงทำเจ็บช้ำจริง

รักมิใช่ แบบเธอแค่เพ้อฝัน
อาจเป็นรัก เพียงวันหวาดหวั่นหญิง
หากแม้นรัก สะบั้นขั้นระวิง
อาจมิรัก แอบอิงเป็นสิ่งลอง

พิณจันทร์
๒ มีนาคม ๒๕๕๙

...รักเธอคือฝันของใคร?...

๐ ดาวคือดาวรักคือรักประจักษ์เห็น
หาใช่เป็นสิ่งเดียวเกี่ยวสนอง
ดาวอยู่ฟ้าลาไกลเมื่อได้มอง
แต่รักปองอยู่ไหนใครบอกที

ดาวลอยสูงแค่ไหนยังได้พบ
แต่รักหลบแห่งใดไยเมินหนี
ในธาราป่าชัฏปัฐพี
ยังไร้วี่แววรักจะทักทาย

ฤารักอยู่ในฝันอันวิจิตร
เนรมิตสิ่งงามเป็นความหมาย
แต่พอตื่นลอยหลบจบนิยาย
ช่างโหดร้ายหนอรัก..ชักน่ากลัว

หากรักมิแกล้งโศกวิโยคสม
ไยฉันตรมเพราะรักถักสลัว
ตามหา"สร้อยพระจันทร์"วันมืดมัว
สงสารตัวกินแห้วแคล้วอาภรณ์

หากแม้นรักปักใจของพี่แล้ว
ไม่มีแผ่วแน่นหนักดังปักศร
ต่างจากรักทดลองของบังอร
แค่ลวงหลอนแบ่งปัน...ฝันของใคร ฯะ

 

ตะวัน

เอิ่มมมม.....กระบี่ศรีทั้งสอง ขอน้องวตี กะพี่พิณไปลับมีดก่อน...เดี๋ยวมาจัดเต็มทั้งคู่เตรียมกระบี่มาหลายๆเพลงไว้รับเลยนะบอกล่วงหน้า

 
พอเราวางหมากลงท่านตรงดิ่ง
จะม้วยยิ่งมีดควักอย่าผลักไส
เพลินเสียงพิณมีดก็ปักหักกลางใจ
ระวังไว้ในบังอรที่อ่อนแอ

สิริวตี
 

เธออยู่ไหน

รักนั้นมีเกลื่อนกลาดดาษแผ่นภพ
มิอาจหลบซุกซนแค่หนไหน
รักอาทิตย์แสงจันทร์ฝันกันไป
แต่ยังไงมิเท่ารักเพียงเธอ

ใครคนนั้นที่ฉันฝันถึงเขา
ยิ้มหวานเศร้าเหงาหงอยคอยเสนอ
ควานหาสร้อยร้อยใจที่ไหนเออ
ใยละเมอเพ้อพรอดกอดแต่ลม

รักอยู่นี่ที่รักพักในจิต
เป็นมิ่งมิตรพี่น้องวันหมองขม
กลางหทัยในทรวงปวงระบม
แหวกมาชมก็เห็นรักปักเรียงราย

อันสร้อยแสงแดงริ้วใกล้ผิวพี่
มอบปรานีไว้ตอบมอบใจหมาย
สร้อยแสงแดงเลิศล้ำคำพระพาย
ขนเขียวฉายระยับจับระบำ

เอาไว้ใส่งามงามตามจริต
ในลิขิตไขขานบันดาลขำ
เพลิดเพลินแล้วตามมาอย่าบ้ารำ
เดี๋ยวจะช้ำเพราะสร้อยร้อยปักทรวง

สิริวตี



 
สองเพลงรวด
 

...สร้อยรัก...

๐รักเกลื่อนกลาดดาษดื่นผืนพิภพ
แต่หลีกหลบคนหาดังว่าหวง
สุริยันจันทราสุดาดวง
ยังแบ่งช่วงรักโผล่มอบโลกา

จึงกอดลมห่มฝันวันสลัว
เมื่อรู้ตัวหมดหวังสิ้นกังขา
โอ้สายสร้อยร้อยใจนัยนา
สุดไขว่คว้ามาแอบแนบใจชาย

จะตามรักถึงจิตสถิตขวัญ
แต่ก็หวั่นถูกมองสำรองหมาย
เมื่อทรวงเธอมากรักปักเรียงราย
หลากเร่ขายชายซุ่มกุมหทัย

อันสร้อยแสงแรงฤทธิ์วางชิดผิว
ยังบาดฉิวถึงทรวงทะลวงไหว
รัศมีสีฉาดพิฆาตใจ
แม้นสวมใส่คงเชือดเลือดกระเด็น

พบสร้อยฝันรัญจวนจึงครวญซึ้ง
เสมือนหนึ่งเผยออกทุกซอกเห็น
รักเพียงเธอเพ้อพร่ำอาจลำเค็ญ
ขอเปลี่ยนเป็น"เพียงเธอรัก"ปักสร้อยทรวง ฯะ

ตะวัน

 

เหตุเพราะว่าความรักคือยาพิษ
จึงหมายปิดประตูรู้ผลักไส
เคยเจ็บอกฟกช้ำถลำไป
ถึงทรวงในยากถอนจึงจรลา

แค่สนุกขีดเขียนเพียรขยัน
หมดหนึ่งวันพลันหมดรสหรรษา
ได้ต่อกลอนจับมั่นคำสัญญา
เปี่ยมวาจาฉันมิตรจิตยินดี

รักคือมวลมนุษย์ประดุจเพื่อน
ที่มิเลือนลาร้างจางจากหนี
หากศรัทธาแนบหนุนจุนเจือมี
ก็สุดที่พี่ท่านวานเมตตา

สิริวตี

 

...สร้อยใจ...

ขอเป็น"สร้อยพระจันทร์" ตะวันหวาน
วางถ้อยขานตัวแทนกุมแดนสรวง
ขอเป็นสร้อยอักษรมาจรทวง
สิ่งแหนหวงศักดิ์ศรีสตรีนาง

อันชายชาญหว่านพืชก็หวังผล
หญิงทุกคนมิอยากโดนถากถาง
หว่านหัวใจหวังจินต์ถวิลวาง
สุขเคียงข้างสร้างฝันรักรัญจวน

หากแต่ชายหมายว่าลับตานั่น
สร้อยพระจันทร์มากรักมิจักหวน
อันสร้อยคอคล้องขบยังทบทวน
ถ้อยชนวนล้วนสบมิลบใจ

นี่นะหรือชายชาติผงาดแสน
คำเคืองแค้นทุรนแต่หนไหน
ถึงมากล่าวโปปดมดเท็ดไป
สุมดวงไฟหมายมาดพิฆาตจริง

หรือเสแสร้งยั่วยวนชวนขยุ้ม
แล้วค่อยกุมมือปลอบมามอบหญิง
หากแม้นหลงแสงไฟไม่ประวิง
คงต้องพิงเสาช้ำนองน้ำตา

หากแม้น"สร้อยตะวัน"บากบั่นให้
มอบดวงใจเกี่ยวฝันสุขหรรษา
คงมิต้องคล้องแขนแค่นสัญญา
ปรารถนาจริงใจอย่าได้คลาย

พิณจันทร์
๒ มีนาคม ๒๕๕๙

 
ถ้าตัวของน้องนี้เป็นบุรุษ
จะรีบรุดฉุดพี่ยาพาหนีหาย
ด้วยหวั่นไหวเคลิ้มรวนป่วนใจกาย
คิดมิวายฉันนี้เป็นเช่นสตรี

ขออาลัยในพจน์แห่งมนตร์รัก
คล้ายศรปักหนักจิตมิคิดหนี
แม้โรยร้างห่างสิ้นทั้งอินทรีย์
ขอยอมพลีคำตอบมอบแด่เธอ

สิริวตี
 

@@@ พี่พิณจันทร์โดนสิริวตีจีบเลยเงียบเลย แงๆๆๆ@@@

หนูอ่านแล้วเคลิ้ม หลงคนเขียน

สิริวตี
 

เพราะรักคือความฝันผูกพันจิต
พรหมลิขิตมักพรากจากเสมอ
จึงเก็บกอบทรงจำวันละเมอ
ให้พร่ำเพ้อคร่ำครวญจิตคิดถึงกัน

แม้มิอาจดึงคว้าเข้ามาใกล้
จึงขอเพียงเก็บใส่ในห้วงฝัน
ทุกหยาดหมึกเรียงรินด้วยจินต์พัน
คือทุกวันแห่งห่วงหาอนาทร

ถึงแม้กลิ่นบุปผาผกามาศ
ก็มิอาจเทียบกลิ่นรักในอักษร
แม้สิ่งอื่นหมื่นแสนที่แคลนคลอน
ก็มิเท่าอารมณ์กลอนป้อนให้เธอ

สิริวตี