@..แสร้งว่า..@

หวังวันหนึ่งดึงทรวงออกบ่วงศิลป์
กลับคืนถิ่นก่อสร้างหนทางฉัน
อาจไม่เห็นทั้งสิ้นชื่อพิณจันทร์
ลบเลือนวันเก่าหลังลำพังตน

ด้วยหน้าที่มีให้ต้องใช้หมด
มิอาจทดเวลาสักคราสน
แม้หัวใจให้ซึ้งคิดถึงจน
ดวงกมลร่ำไห้อาลัยกานท์

ด้วยวารวัยนั้นหนามากอายุ
ต้องทำนุกายเนาให้เผาผลาญ
หากแม้นแก่เตลิดเพราะเกิดนาน
หมดวันผ่านเสียใจไม่ดูแล

มิได้มีเคืองขุ่นบู้บุ๋นอื่น
มิขมขื่นทรวงในผิดใจแข
มิได้เป็นหนึ่งหนอแล้วงอแง
ทุกอย่างแค่จินต์กลอนโลกออนไลน์

เมื่อแยกแยะผลดีและผลเสีย
แสนระเหี่ยมองตนเป็นคนใหม่
ที่เคยยิ้มหัวเราะก็เพราะใจ
แต่กลับให้หัวเราะเพราะแสดง

ก็หวังว่าถ้อยคำจะสำเร็จ
แม้นระเห็จระเหินยังเดินแฝง
ก็มีบ้างทางจินต์แทบสิ้นแรง
มิตะแบงอยู่ต่อจึงขอลา

พิณจันทร์

สุดที่รักของน้องตรองดูก่อน
มิควรร้อนหุนหันฉันกังขา
เพราะเกิดเหตุอาเภทใดไป่เจรจา
โปรดเถิดนะเจ้าข้าอย่าไปเลย

หากว่าน้องทำพี่ตะขิดขวาง
โปรดอย่าหมางร้างไกลใคร่เฉลย
ขออภัยที่แจ้งแสดงเกย
หากละเอ่ยอันใดแจ้งไขความ

หรือมีใครทำฤทธิ์พิษใส่พี่
นวลฤดีจะสลักปักมีดถาม
ขอพี่ท่านอย่าไปใจว้างตาม
นะพี่งามของน้องตรองฤดี

สิริวตี


 

๐ ทำไมเธอสองคนพิกลนัก
เพราะว่ารักเพศเดียวกันมันบัดสี
มากมายชายหล่อเหลาเลือกเอาซี
หนุ่มแถวนี้เยอะแยะ..ขอแนะนำ ฯะ

 

ตะวัน

เขาว่ารักของชายนั้นหลายชั้น
ตกหลุมพลันหล่นไปใจถลำ
เพราะเคยเจ็บเจียนตายวายระกำ
จึงเก็บงำทุกอย่างถึงยามนี้

ก็แค่ความเปลี่ยวเหงามาเป็นเพื่อน
โศกเศร้าเยือนบางครามิล้าหนี
ช่วยบอกหน่อยคนใดชายชาตรี
มาปลอบขวัญที่มีหมดทุกข์ใจ

สิริวตี
 


โดนปาดหน้าาาาา แงๆๆ

พูดจาน่ารักอย่างนี้เปิดศึกกันดีมะ คราวนี้ไม่ออมมือแน่ๆ ข้อหาทิ้งกัน!!

 

โอ้..น้องsoulผู้นี้ช่างน่ารัก
อกจะหักเพราะเด็กจะเข็ดไหม
อย่ามาโปรยยิ้มย่องผ่องฤทัย
พี่หวั่นไหวเพราะเด็กสเป็กเลย

สิริวตี

  

กำลังใจจากน้องทั้งผองจด
อาจเลือนลดสะอื้นข่มขื่นหนี
สักเพียงคราวดวงมานก็สานมี
ทุกครั้งที่ดวงจิตพินิศจร

อาจเป็นเพราะใจมุ่งจนฟุ้งซ่าน
คิดถึงกาลเก่าเพียรเขียนอักษร
อาจเป็นเพราะจิตแย้มยามแรมรอน
คิดถึงตอนมี"เรา"จึงเศร้าตรม

 
(ปกติจะไม่ค่อยอ้างอิงเวลาต่อกลอนค่ะอิอิ/แต่วันนี้มีเยอะและคนละประเด็นค่ะ)

 

จึงขอมัดบทศรีคู่พี่น้อง
ร้อยทำนองคล้องศิลป์ระบิลเหิน
สิริวตี คุณโซล ตะโกนเชิญ
รวบหยอกเอิญถ้อยศิลป์จินตนา

 
ด้วยแก่เฒ่าแล้วน้องผ่องอายุ
เลขบรรจุล้นตึกจึงปรึกษา
อีกมินานถึงวัยแก่ชรา
เร่งเก็บเงินเข้ามาหาไว้กิน

ตัวคนเดียวเที่ยวท่องเดินส่องโลก
ทั้งทุกข์โศกสู้ไปก่อนวัยสิ้น
หากมัวเฉยนิ่งไปตามไฟจินต์
อาจชีวินโศกศัลย์ถึงบั้นปลาย

ที่พอมีสุขบ้างหนทางผ่อง
กวินผองต่อถ้อยร้อยสหาย
ถึงยามว่างเท่านั้นที่หันกาย
พบหญิงชายเขียนอ้อนค่อยนอนพัก

มิได้หนีเยือนอื่นเริงรื่นดอก
แค่หันออกคลายจิตยามคิดหนัก
มิเคยลืมปลื้มศิลป์กวินรัก
มิเหหักใจหนีพาทีตน

ก็มีบ้างเพียงนิดสะกิดให้
ทำอะไรให้แสลงทุกแห่งหน
ผิดอันใดให้จรคล้ายร้อนรน
เพื่อนกมลคล้องศิลป์ถวิลเมิน

 

๐ ทำไมเธอสองคนพิกลนัก
เพราะว่ารักเพศเดียวกันมันบัดสี
มากมายชายหล่อเหลาเลือกเอาซี
หนุ่มแถวนี้เยอะแยะ..ขอแนะนำ ฯะ
 
 ตะวัน

 

ทำไมชายคิดสรรค์สะบั้นนัก
ถ้อยหาญหักพูดไปให้กระหน่ำ
หรือว่ามาแสดงเสแสร้งอำ
ให้ระกำทรวงเล่นตะเวนปอง

อันชายหล่อบ้านนี้นั้นมีมาก
แต่ก็ยากเคียงอยู่เป็นคู่สอง
ด้วยมิงามสวยใสชายไม่มอง
เขานั้นจองแต่หญิงสวยปิ้งเดิน
 

ฮ่าๆหายไปไหนมาท่านพี่

พออยู่ร่วมเคียงใกล้ใจเป็นสุข
กอบสนุกทุกข์หม่นหนระเหิน
ร่วมต่อศิลป์กวินท์กันพันจินต์เพลิน
ต่อดำเนินทางกลอนสุนทรใจ

ทิ้งอดีตวุ่นวายทั้งหลายสิ้น
วางอนาคตประทินรินสดใส
เอาที่อยู่ปัจจุบันพันผูกไป
กอบเก็บไว้ความงาม ณ ยามนี้
 
รอตะวันหวนเวียนเปลี่ยนมาพบ
ก็คงครบเพลงกานท์สะท้านกระบี่
เปลี่ยนบรรเลงเพลงรักสักนาที
คนดูมีโปรดมาช่วยอวยละคร

ขอขำขันเพลินบ้างวางสนุก
ผู้ใดสุขเชิญวางทางอักษร
เพิ่มบทบาทสมมุติรุดบทตอน
หรือจิกหมอนนอนอ่านสราญกัน

สิริวตี