สักวาความรักหักเหหัน
คราพบกันถอดใจไม่กล้าเอ่ย
สายนทีวจีวางมิอย่างเคย
หากเฉลยเกรงจิตหลงผิดทาง
แรกเคยรักประจักษ์แจ้งแสดงต่อ
เดี๊ยวนี้หนอไม่เปลี่ยนยังเพียรสาง
ดังเรือใบไปลับเคยอัปปาง
ล่มลงกลางทะเลใหญ่….ใจเราเอย

 

สักวาละอองเคยมองเห็น
มันก็เป็นฉะนั้นมิผันหนี
แสดงเก็บเหน็บซ่อนวางกลอนดี
กี่นาที…แม่เอ๊ย..ต้องเผยตัว
เตะไหวหรือตรงนั้นมันอยู่สูง
เดินต้องจูงเซล้ม…ยามก้มหัว
หมันไม่หมัน…ขยันซ้อม..เรายอมกลัว
ป้ารั่วรั่ว..โกรธเกรี้ยว..หน้าเหี่ยวเอย


 

สักวาว่าพบกันนั้นตอนไหน
หรือวันใดบอกกระจ่างทางพี่เอ่ย
หรือแกล้งหลอกให้รู้ตู่จนเคย
บอกมาเลยบอกน้องเพราะข้องใจ
หรือยวนยั่วเผยเย้าเรามาแย้ง
หรือกลั่นแกล้งบอกว่าสบตาใส่
หากเจอจริงวจีร้างห่างทำไม
เพราะแกล้งไง"พี่จั่นเจา"อำเราเอย

สิริวตี

สักวาจันทร์แจ่มขึ้นแรมผ่อง
คล้ายนวลน้องสุกสว่างลอยกลางหาว
แสงระยิบพริบระยับประดับวาว
สวยแพรวพรายอัญมณีเพ็ญร่มเย็นไกล
อำหรือจริงสุดสรวงถึงปวงโลก
สุข-เศร้าโศกเวทนาเวียนมาใหม่
ฤาแสร้งหลอกบอกพลั้งสิ่งตั้งใจ
หันกลับให้…ตรองตริ…ดำริเอย

 

สักวาเดินชนไหล่ไม่ขอโทษ
แสนจะโกรธเหลือใจไม่อยากเอ่ย
ทำกรุ้มกริ่มยิ้มส่งเหมือนคงเคย
บอกมาเลยถูกไหมชายคนนั้น
แสร้งมองหน้าหาเรื่องยังเคืองอยู่
ทำไม่รู้สึกกายแล้วหายหัน
ถ้าใช่จริงจะเอาเรื่องเคยเคืองกัน
บอกมาพลัน"จั่นเจา"ไซร้ใช่ไหมเอย

สิริวตี
 

สักวาขากลอนแอบนอนไหน
ทิ้งดาร์ให้โหยหาอุราหวั่น
แอบย่องเยือนเรือนเฉาซบเซาพลัน
จวนตะวันตกดินยังสิ้นลาย
นักเลงกลอนร่อนรินอย่าสิ้นเสียง
ร่วมเผดียงดงลักษณ์สลักร่าย
จะนอนรอต่อคำร่ำระบาย
เพื่อนหญิงชายอยู่ไหนมาไวเอย

ดาร์

 

สักวาขากลอนนอนตื่นสาย
แล้วหนีหายหน่ายไปไม่เข้าหา
สงสัยลืมกันแล้วพ่อแก้วตา
ยิ่ง"พี่พราน"นั้นน่าจะเข้าไพร
ส่วน"พี่จั่น"เข้ามานิดสะกิดหยอก
แล้วแกล้งหลอกเอารักมาล้อได้
ส่วน"ลุงโซล"โถกรรมบันดาลไป
ตกส้วมไงไม่เข้ามาหากันเอย

สิริวตี
 

สักวาดาราจั่นทำขวัญหาย
สิ้นเสียงสายสดับพี่ขับขาน
สิริวตีน้องน้อยนั่งคอยนาน
บ่นระรานเสียงหลงเหนื่อยคงพอ
บ้านร่มเย็นเป็นสุขสนุกยิ่ง
ได้พึ่งพิงปักหลักนั่งพักต่อ
หายเหนื่อยเศร้าเหงาจางกลอนวางรอ
หากคุยจ้อนอนจุกห้ามปลุกเอย

 

สักวาคนชราน่าสงสาร
เพราะสังขารมิเที่ยงแท้แน่จริงหนอ
งานมิเสร็จกลอนมิมาอย่าหน้างอ
หลานจะรอทุกวันนั่งหน้าคอม
จะแก่งักเหี่ยวอ้วนล้วนคือมิตร
จะลิขิตสนิทภักดิ์รักสุดหอม
หรือเตะต่อยหนุนตักก็จักพร้อม
ลองสมยอมสักวันพลันฮาเอย

สิริวตี

วันนี้ขอกวนๆหน่อย คริๆ
 

สักวานอนมากก็อาจอ้วน
ใช่ลามกวนเดี๋ยวจุกปลุกมิตื่น
มานั่งหน้าวตีนี้ทั้งคืน
แล้วพิมพ์ยื่นต่อกลอนอย่านอนนะ
เดี๋ยวจะลองออดอ้อนป้อนคำหวาน
เอาให้ซึ้งถึงมานดีไหมล่ะ
อย่าเชือนแชชักช้าโปรดมาซะ
วตีจะอยู่นี่รอพี่เอย

สิรวตี
 

สักวาวตีพี่คิดถึง
ติดคนึงในห้วงดวงยิหวา
ก่อนจะนอนกลอนเก่าเข้านิทรา
พี่หลับตายังซึ้งถึงดวงมาลย์
สุขเคยใกล้ใจสนิทคิดถึงเจ้า
โศกไห้เศร้าว้าเหว่มองเร่ผ่าน
ถึงเดือนดับลับหายสลายกาล
วันเลยนานคืนล่วงยังห่วงเอย

 

สักวาค่ามาต่อขอล้านบาท
เป็นค่าจ้างหมึกหยาดที่พิมพ์ส่ง
จะร้อยเรียงเรื่อยนักว่ารักคง
มิน้อยลงหทัยในสักวัน
หากเพิ่มค่าต่อกลอนอีกสักแสน
จะหวงแหนทรวงในมิไหวหวั่น
จ่ายอีกหมื่นจะอยู่รอต่อกลอนกัน
เวลาสั้นรีบหน่อยคอยแล้วเอย

สิริวตี
 

สักวาคอยนานพาลมาบ่น
พี่ดั้นด้นเดินหาคราคิดถึง
เดี๊ยะพูดมากปากไวไล่เอ็ดอึง
มีสลึงจะเอาบาทประหลาดคน
ห่างมาไกลใคร่คิดติดนู่นนั่น
เล่นทุกวันเก่งกล้าหาใดบ่น
รอสักหน่อยติดชาร์ทจะปาดจน
เบียดเธอหล่นกระเด็นกลิ้ง...ทิ้งฝุ่นเอย

 

สักวาคนเบียดยังคิดอยู่
ว่าเคยแกล้งมองดูใช่ไหมนั่น
แล้วเดินเบียดชนหลบกระทบกัน
ชายคนนั้นพี่ไหมใคร่ตอบความ
หากยืนแล้วล้มไปทำไงนี่
จะพยุงหรือลี้วตีถาม
มาส่งยิ้มพริ้มพรายพ่อชายงาม
เดี๋ยวจะตามถึงที่บ้านพี่เอย

สิริวตี
 

เขียนเรื่อยเปื่อยไปถึงไหนเเล้วเนี่ยเรา5555
ปล.วตียังคิดอยู่ว่าวตีไปงานนึงแล้วมีคนเดินชนคนนั้นน่าจะใข่พี่จั่นเเน่เลยมาแกล้ง หุๆๆๆ บอกมาซะดีๆๆๆใช่ไหม