ชีวิตลอยลม
...
'' กวีชาวบ้าน'' หาญห้าวราววิหค
อยากหยิบยกบางอย่างติ๊งต่างเห็น
มิเคยเจอตัวจริงมิจำเป็น
แค่รู้ไว้ใจเย็น..ขี้เล่นพอ
..
อารมณ์ดีที่หนึ่ง..สลึงให้
มิคดโกงโยงใยใดใดหนอ
ตื่นตีห้าค้าขายกำไรพอ
มิย่อท้อทำกิน..สู้ดิ้นรน
..
เลี้ยงลูกโตโอ้โห..โผเลี้ยงหลาน
นอนในร้านบานสะพรั้ง..หลังติดก้น
ที่ซุกหัวก็เล็กเด็กหลายคน
เบื่อจะบ่น..จนยากก็อยากเลี้ยง
..
กวีชาวบ้าน..ขานคำเอ่ยพร่ำพรอด
ชีวิตรอดปลอดโปร่ง..โกงไม่เสี่ยง
มีอาชีพสุจริตมิคิดเมียง
แม้จะเดี้ยงแขนขา..ปัญญาตรึม
..
แหะแหะ
..
กวีชาวบ้าน
