ตราบลมหายใจสุดท้าย

ตราบลมหายใจสุดท้าย

เมืองแห่งกายที่เห็นเช่นงามงด
ผมจรดเล็บเท้าแก่เจ้าของ
ขอสงบเพื่อนึกเร่งตรึกตรอง
ตามครรลองแห่งจริงทุกสิ่งเป็น

วนและว่ายเวรกรรมนำบ่วงแก้ว
อยากออกแล้วกงจักรหนักทุกข์เข็ญ
ความเคลื่อนไหวใดเล่ามิเท่าเย็น
ลึกลำเค็ญเพราะใยยางทางกาเม

มองสายธารกาลพามาประจักษ์
ได้ตระหนักทุกอย่างมิห่างเห
ทุกการเกิดการดับจับปนเป
ยังรวนเรหลงภาพคราบมายา

เปิดสว่างเห็นสัจจริงยิ่งกายนี้
ทะลุสายฤดีที่ตัณหา
ก็คงสู่ธาตุเก่าเราเกิดมา
ดินไฟลมน้ำว่าคือธาตุธรรม

จิตตนครเจ้าเรือนผู้เพื่อนยาก
มิลำบากบอกเหินเดินถลำ
จึงขอจบทุกห้วงสร้างบ่วงกรรม
แล้วน้อมนำคำสอนเป็นพรเอย

สิริวตี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ตราบลมหายใจสุดท้าย (อ่าน 3246 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้