เพียงฝันยังพรรณรายพี่ชายเอ๋ย
ขอให้เชยชมชิดสนิทสนม
ทุกเวลาพาทีฤดีตรม
ขอพระพรหมห่มเอื้อมาเกื้อทาง

สำคัญน้องมิใช่เทพเทวารักษ์
จึงตระหนักเพียงรินศิลป์สงสาร
หากวันใดกรรมจบคงสบนาง
อำนวยทางพรนี้แด่พี่เอย

สิริวตี
 

ตกภวังค์พลั้งเผลอเพ้อพิลาป
ซึ้งกำซาบบำราบทุกข์เพียงสุขเผย
ถึงเป็นเพียงแค่ฝันไม่หวั่นเลย
จะขอเชยชิดชมให้สมใจ

จะแนบเนื้อนวลน้องประคองข้าง
จะหอมปรางร่างสั่นสุดหวั่นไหว
จะมิตื่นลืมตาแล้วลาไกล
เพราะหลงใหลในนางกลางสุบิน

...อ้ายอ่ำ...

            

อยากจะตกภวังค์เพราะยังรัก
ใจหน่วงหนักเข้าลึกตรึกถวิล
ขออยู่เพียงเคียงใกล้ในธรณิน
ตราบจนสิ้นลมหายไม่หวนคืน

สิริวตี

 


เป็นเอามากนะนี่ เฮ้อ..พี่ข้อย
กลางวันย้อยหยาดเยิ้มเคลิ้มอักษร
กลางคืนเพ้อเจ้อหนักชักอาทร
ขั้นจิตหลอนบอกบ่งคงออกลาง

ชักสงสัยจริงจริงหญิงผู้ได๋
เพิ่นเป็นไผละน้อ พ้อบ่สร่าง
มาเต๊อะมา"โซล"อ้ายได้เบาบาง
นี่หล้าว่างพอดี...ป่ะศรีธัญญา

หล้าเอง

 

ใช่ๆพี่ศิ..เห็นด้วยค่ะ อิอิช่วยๆกันตะล่อมเดี๋ยวหาย ผู้สาวมาช่วยกันปลอบลุงกันเร็ววว
ท่าอาการจะหนัก

ทานยายังคะ

 

ทั้งยามหลับยามตื่นยังชื่นจิต
ดังนิมิตขีดไว้ในห้วงฝัน
มิเคยลืมปลื้มเปรมเสพสัมพันธ์
กี่กัปกัลป์มั่นคงมิหลงใคร

สิริวตี

...แหม จะให้เพี้ยนอย่างเดียวเลยรึ
ขอเป็นแบบเพ้อๆเคลิ้มๆฟินๆบ้างดิ
ขอหยดน้ำใส่หัวใจซักนิด จะได้กระชุ่มกระชวยไง...

 

หากยังหลงในรูปจูบอักษร
โฉมบังอรคงคิดท่านหวังข่มเหง
กอบเก็บความรักไว้ที่ใจเกรง
หมดครื้นเครงสิ่งหลงคงเปลี่ยนไป

แลสังขารของกายห่างหายเที่ยง
มิอาจเลี่ยงอ้วนฉุอายุขัย
หากหลงรูปหลงพักตร์คงหนักใจ
เหลือแต่รอยอาลัยไว้เพียงจำ

สิริวตี
 

กะจะเอารูป นางลิงละเวงมาวางให้ละ เดี๋ยวกลัวลุงเคลิ้ม 5555

 

...นางลิงที่เห็นแล้ววังเวง...อะดิ
เฮ้อ...บ้านนี้เป็นที่รวมตัวของ คนหลงตัวเองหรือนี่...555

อาการแบบนี้หนักกว่า อาการเพี้ยน อีกนะเนี่ย