๐ โอ้ความหลังฝังจิตให้คิดถึง
เลยรำพึงเป็นกลอนตอนเหงาเหงา
กล่อมใจด้วยอักษรอ้อนเบาเบา
พอบรรเทาเงากลุ้มที่สุมทรวง
รอยอดีตกรีดลึกตกผลึกเห็น
ยังคอยเป็นภาพหลอนตอนรักหวง
มิอาจพรากจากจิตสะกิดทวง
น้ำตาร่วงทุกหน..ยามฝนพรำ
อยากจะมียางลบกลบอดีต
จะได้ขีดลบทิ้งสิ่งถลำ
มิให้เหลือรอยหมางที่ด่างดำ
ความทรงจำรันทดจางหมดไป
เพียงความคิดนิดหน่อยก็พลอยยาก
เพราะมันมากเกินหยุดสุดวิสัย
ด้วยทุกสิ่งอิงเลศเหตุปัจจัย
เมื่อเยื่อใยค้างคาจึงอาวรณ์
"เด็ดใยบัวแสนง่ายถ้าหมายฉุด
นิดเดียวหลุดขาดเยื่อมิเหลือถอน
แต่ใยรักเหนียวแน่นมิแคลนคลอน
จะขาดตอนง่ายง่ายอย่าหมายเลย"
โอ้ความหลังฝังใจทำไงหนอ
ใครจะพอช่วยได้ใคร่เปิดเผย
มอบห่วงหาอารีพจีเปรย
เผื่อคุ้นเคยเป็นยา..รักษาใจ ฯะ
ตะวัน
