ก้าวย่างเดินเพลินตาดงป่าใหญ่
จ้ำเท้าไปร่อนเร่มิเหหัน
ด้วยหมายมุ่งพรุ่งนี้ถึงที่พลัน
ณ.บ้านฉัน..มีแม่หญิงแก่คอย

นับย้อนความ..สามร่วมสี่..คือปีจาก
ชะตาพราก..รันทด..สุดถดถอย
ทุกข์สลาย..พรายเพริศ..กลับเลิศลอย
หัวใจน้อย..เคยช้ำสุขสำราญ

พระจันทร์คล้อยลอยเปลี่ยนหมุนเวียนแจ้ง
ตะวันแดง..สาดส่งลอยตรงผ่าน
ภาพอบอุ่นคุ้นตาอยู่มานาน
แช่มชื่นบาน..กระท่อมเก่าที่เฝ้ารอ


Jannjao




ขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

 

ปากตะโกนเสียงก้องร้องหาแม่
จากลูกแหง่คนไกลที่ไร้พ่อ
เงียบตอบอยู่กู่ขานนานเกินพอ
จึงก้าวต่อเดินผ่านเหยียบชานเรือน

ฝุ่นหยากไย่ไต่ฝาเต็มหน้าบ้าน
ทิ้งเนิ่นนานประตูปิดสนิทเคลื่อน
ดั่งจรจากมากมายหลายปีเดือน
คล้ายเสมือนลาร้างหนีห่างไกล

ชั่วขณะสับสนปะปนจิต
ญาติสนิทชื่อป้านาเดินมาใกล้
เราสอบถามความเห็นเรื่องเป็นไป
รู้เหตุใหม่ชอกช้ำระกำทรวง

ศพฝังดินสิ้นแล้วแก้วตาลูก
เคยพันผูกห่วงใยรักใหญ่หลวง
จิตอ่อนล้ามหาทุกข์ล้นจุกดวง
สิ่งทั้งปวงไร้ค่าคณาคุณ

กระดูกเผาฝังฝากมอบจากป้า
เก็บเอามาห่อเสื้อช่วยเกื้อหนุน
กอดอิงแอบแนบอุราเคยการุณ
สิ้นอกอุ่นลอยล่องจำต้องไป


Jannjao

กระดูกแม่แผ่เมตตารักษาด้วย
ปัดเป่าช่วยภัยผองคุ้มครองให้
แล้วดำเนินเหินร่างมุ่งทางไกล
อาศรมใหญ่ฤาษีกสิตตั้งจิตตรง

เดินข้ามวันข้ามคืนกล้ำกลืนเหนื่อย
อดทนเรื่อยใจแกร่งคอแห้งผง
มิรอช้าเลาะลัดจวบอัสดง
ย่ำค่ำลงผ่อนหนักลงพักแรม

ขณะหลับริมธารละหารห้วย
เงารูปสวยพยอมร่างอ้อมแอ้ม
หนึ่งหญิงงามหน้าไข่ดอกไม้แซม
ทัดหูแจ่มสีชาดประหลาดใจ

อยู่ห้วงกลางทางน้ำลำนำร้อง
แว่วเสียงก้องดั่งเพลงบรรเลงให้
การเวกวิเศษป่าพนาไพร
มนต์เสียงใคร่จิตจับเคลิ้มหลับลง


Jannjao

ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

มนต์สะกดภูติพรายที่ชายน้ำ
ฝากลำนำก้องไพรพาใหลหลง
หมดสติฤาชีวิตพลันปลิดปลง
เงาอนงค์หนึ่งนวลน้องยืนจ้องจันทร์

เธอพินิจพิจารณาในครานี้
ดวงฤดีปรีเปรมเกษมสันต์
จิตมุ่งหมายกลับกลายชอบชายพลัน
หวังห้ำหั่นเฉือนเนื้อเป็นเกื้อกูล

ความอยากเขียนเรียนไว้ให้เพียงรู้
ผีพธูต้องบาปผู้สาปสูญ
จิตเปลี่ยวเหงาหนักหนาช่างอาดูร
ทุกข์เพิ่มพูนด้วยชอบฆ่าผู้มาเยือน

ครั้งประสบพบรักประจักษ์จิต
แนบสถิตย์ซึ้งในหาใครเหมือน
จึงแปลงร่างร่ายเวทย์หลอกเจตเลือน
เป็นแก้วเพื่อนก่อนเก่าของเจ้าจันทร์


Jannjao



ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

สติตื่นฟื้นมาเบิกตากว้าง
ภาพหนึ่งนางลอยตามดังความฝัน
แก้วนางครวญนวลน้องผุดผ่องพันธุ์
หฤหรรษ์พิศวาสประหลาดใจ

จันทร์สอบถามตามก่อนวานย้อนเล่า
แก้วตนเงาตอบลงเรื่องสงสัย
นังผีป่าวิชาทรามล้วงความนัย
นิมิตใหม่แจ่มแจ้งแถลงตรง

จันทร์เชื่อใจในหญิงคือมิ่งขวัญ
ลังเล..นั้นเปลี่ยนใหม่เป็นใหลหลง
ผีพรายป่าหาคู่ยอดชู้อนงค์
หากร่วมวงสังวาส..คือขาดใจ


Jannjao

ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

อาทิตย์ดับลับหายมลายแล้ว
ป่าทั้งแนวค่ำลงอย่าสงสัย
ฟุ้งกลิ่นกอดพรอดพร่ำหวานฉ่ำไป
สาวหนุ่มใคร่แนบชิดสนิทกาย

ด้วยบุพเพเร่แสร้งให้แกล้งหลง
เนื้อนวลนง..หอมกรุ่น..ละมุนสาย
ผิวนวลน้องแนบนั้นแพรพรรณราย
ยามมือชายขยับลูบจับจอง

ก่อนโขดเขินเนินน้ำไหลถ้ำปริ่ม
รสลองลิ้มสัมผัสเสี้ยวชวนเที่ยวท่อง
หญ้าชอุ่มรูปเรียวให้เหลียวมอง
แซมเสียงร้องดังแผ่วดุจแมวเซา

ฉับพลันสิ้นปิ่นปักร่วงหักเปราะ
แรงจำเพาะมือหลงกดลงเข้า
ของหวงแหนแทนศักดิ์ความรักเรา
แล้วปิ่นเก่าของพี่อยู่ที่ใด

ฝ่ายผีพรายร่างแก้วกลายแนวโกรธ
เพลิงพิโรธเผาบ่มอารมณ์ใคร่
บีบคอจันทร์อนาจแทบขาดใจ
เป็นดั่งไฟพิฆาษฉกาจฉกรรจ์

ด้วยฤทธาอานุภาพกรรมสาปส่ง
ทำจิตหลงดีเฉหักเหหัน
ความชั่วช้าเกาะจับเกินกลับกัน
ชีวีจันทร์ที่เหลือในเงื้อมือ

Jannjao


ขอขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

หน้าซีดเซียวเขียวแดงตามแรงบีบ
กำลังชีพโรยราเกินหาหือ
ชะตาปลิดลิดรอนฟันฟอนฤา
คงสิ้นชื่อสู่บ้านเก่าหนอเจ้าจันทร์

แสงสุดท้ายขยิบเลือนริบหรี่
หากแม้นมีบุญญาก่อนอาสัญ
จงพ้นภัยพ้นเคราะห์สะเดาะพลัน
คุณอนันต์ในหล้าขอมาเยือน

ธำมรงค์คลี่คลายประกายแสง
เพลิงสีแดงรัศมีน้อย..ค่อยค่อยเคลื่อน
อานุภาพดาบส..สร้าง..มิลางเลือน
ความร้อนเสมือนอสนีบาตเข้าฟาดฟัน

พญาพรายร้อนรั้งไปทั้งร่าง
เพลิงสุมกลางไหม้ยับให้คับขัน
ดับแดดิ้นสิ้นส่งลงโลกันตร์
ปล่อยเจ้าจันทร์..หายใจเฮือก..ตาเหลือกมอง

Jannjao

ขอขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

ด้วยบุญญาอานุภาพกำราบสิ้น
ดั่งชีวินเกิดใหม่พ้นภัยผอง
แหวนศักดิ์สิทธิ์สถิตย์อยู่ควรคู่ครอง
คือครรลองต่อสู้กับหมู่มาร

ขยับแขนคอบ่าอ่อนล้าหนัก
นอนแผ่พักทอดร่างข้างละหาร
ความเหงาเงียบเลียบรุกอยู่ทุกกาล
พนาขานแว่วเสียงสำเนียงครวญ

แล้วหลับลงตรงนั้นในพลันนี้
เจ็บเหลือที่ทั้งตัวปวดทั่วถ้วน
นิทราสนิทจิตสงบสิ่งรบกวน
เสียงดังสวนหัวเราะร่าจากป่าไพร




Jannjao

ขอขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

พ้นสุมทุมพุ่มดงแหวกพงหญ้า
มารพญาตัวจริงผู้ยิ่งใหญ่
ส่งสำเนียงเสียงร้องเกริกก้องไกล
วสนัย..นักฆ่า..ผู้มาทวง

อดีตแค้นแสนช้ำโดนทำเจ็บ
ศรปักเหน็บงูทาสบังอาจล่วง
อีกนางพรายพ่ายพลั้งแพ้ทั้งปวง
กลร้อยบ่วงพิฆาตล้วนพลาดไป

มาครั้งนี้หนี้แค้นทดแทนแน่
ร่างนอนแผ่นำฝากต้องลากไส้
ชักกริชล้วงจ้วงแรงหมายแทงใจ
ปลายมีดใกล้เปลี่ยนสับกลับกระเด็น

ด้วยฤทธิ์แหวนจับจองคุ้มครองอยู่
โพยภัยลู่เร้นหนีอย่างที่เห็น
วสนัยครุ่นคิดเกิดจิตเย็น
คืนเดือนเพ็ญแสงส่องต้องหน้าจันทร์

อุบายฉาวพราวแพรวตามแนวชั่ว
เนรมิตตัว..ยกเมฆอย่างเสกสรร
คือแผนการณ์แสดงกลั่นแกล้งพลัน
แค้นอนันต์..รุมเร้า..เร่งเอาคืน

Jannjao



ขอขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

ยินเสียงใกล้ไก่ป่าอุษาแล้ว
สว่างแนวทั่วรอบทั้งขอบผืน
ปวดกายแก่นแค่นจุกลุกทั้งยืน
จันทร์จำฝืนเย็นยากลำบากกาย

อาศัยพืชสมุนไพรขึ้นในป่า
ทั้งถูทานวดต่อจนพอหาย
สามวันผ่านพ้นจากดีมากมาย
ค่อยค่อยคลายรอยเรียวทั้งเขียวแดง

อาศรมตายังไกลกว่าไปถึง
ฉะนั้นพึงจากจรอย่านอนแสร้ง
ดำเนินพลันตะวันรอนมิร้อนแรง
จนย่ำแสงอาทิตย์ดับเลยลับลา

เอะ..เงาชาน..บ้านในไพรนิเวศน์
ตั้งขอบเขตเรียงรายทั้งซ้ายขวา
แว่บคิดนึกลึกล้ำไม่ธรรมดา
หมู่เรือนหน้า..หลังใหญ่ของใครกัน

Jannjao



ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

ชั่วขณะสับสนปะปนจิต
เสียงแจ้งสิทธิ์ตะโกนไกลเอ็งใครนั่น
ผู้สมัครลักลอบเอ่ยตอบพลัน
ข้าชื่อจันทร์..เจ้าข้า..ฉันมาดี

ฉับพลันทาง..สว่างไสวด้วยไฟคบ
สัญญาณสบ..ทอดลาม..ตามวิถี
อาณัติล่อต่อตลอดปลอดไพรี
ชั่วนาที..ลูกบ้าน..เต็มลานดิน

ผู้เป็นใหญ่แถลงแจ้งให้ทราบ
ร่วมใจปราบ..โจรป่ามหาหิน
มันซ่อนเร้นเข่นฆ่าทุกข์ราคิน
พงไพรถิ่น..ทุรแคว้น..ดินแดนตาย

เจ้าจงหลับพักอาศัยตามใจเถิด
บุญบังเกิดโชคเยือนเพื่อนสหาย
ไว้ย่ำรุ่งพรุ่งนี้..คงคลี่คลาย
พอยามสาย..พบหน้า..ปุจฉากัน

Jannjao



ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

รุ่งอรุณเบิกฟ้าเวลาเช้า
ไก่ในเล้าส่งเสียงสำเนียงขัน
แว่วหัวร่อต่อคำเจื้อนจำนรรจ์
หฤหรรย์เปี่ยมสุขไร้ทุกข์ภัย

มนต์บ้านพงดงป่าคณาผล
ความดีล้นเรือนหลักต่างรักใคร่
อยู่เหมือนพี่เหมือนน้องร่วมท้องใน
ปลาบปลื้มใจปลื้มจิตหมู่มิตรพา

แว่วร้องเรียกกินข้าวจากชาวบ้าน
ร่วมรับประทานว่องไวใต้พฤกษา
มิตรภาพครานั้นสุดพรรณา
จักใฝ่หาอันใดเล่าเทียมเท่าครอง

พอแดดแรงแสงส่งเงาตรงหัว
พลันขอตัวดำเนินมุ่งเดินท่อง
ด้วยหนทางกลางวนาลุยป่าคลอง
ต้องขึ้นล่องผจญเภทหลายเหตุภัย

จำก้าวขาลาเรือนเสียงเคลื่อนที่
ดังอึงมี่รุกล่าเข้ามาใกล้
หมู่โขลงช้างระส่ำเหยียบย่ำไป
รุกป่าใหญ่พ้นขอบมุ่งครอบครอง

Jannjao




ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

ฝุ่นตลบอบอวลลมทวนคลุ้ง
หลายงามุ่งกระจายหลากสายล่อง
ตะลึงงันสั่นขาจับตามอง
เสียงกู่ร้องบอกร่นหลบพ้นภัย

เจ้าพลายป่าล่ารุกเร่งบุกเข้า
เจ้าเรือนเงาโดดแคร่สุดแก้ไข
ช้างบ้าบิ่นหินชาติงวงฟาดไป
เสาเรือนใกล้หักโค่นดึงโหนพัง

ชนกระหน่ำย่ำเหยียบให้เรียบราบ
บุญหรือบาปเฒ่าร่างทับกลางหลัง
ชั่วขณะกะเกี่ยงเสียงปืนดัง
มือฉมังเนินเต้าเจาะเข้ากลาง

ล้มหนึ่งลงคงเติมมาเพิ่มเรื่อย
แสนเหน็ดเหนื่อยอเวจีฝังผีร่าง
คนล้มหายตายเกยสังเวยวาง
เหลือนวลนางไม้คบแอบหลบตาย

วินาทีชีวิตจำคิดหนี
ทะมึนรี่แกว่งหนีบปลิดชีพหาย
งวงแทงไม้ใกล้ศรีสตรีวาย
อีกสองชายเหยียบซ้ำขย่ำลง

สี่คชสารผลาญอ้อมล้อม"จันทร์"เข้า
เยื้องดำเงาตะลุยสิ้นผุยผง
เจ้าจันทร์น้อยถอยรุดยืนหยุดตรง
กำธำมะรงค์ตาให้กวัดไกว่เอียง

แหวนศักดิ์สิทธิ์สถิตย์คุณการุณเวทย์
เกิดวิเศษอสนีบาทฟาดสุดเสียง
ช้างตระหนกตกใจอยู่ใกล้เคียง
วิ่งละเลี่ยงเร็วรุดหนีสุดตัว

ภาพสงบจบลงที่ตรงหน้า
เลือดนองตาระคนอยู่จนทั่ว
เสียงร่ำไห้ใคร่แค้นแน่นจุกรัว
ฟ้าสลัวแดดห่มแสงร่มไร


Jannjao

น้ำตารินหลั่งรดสลดเศร้า
พี่น้องเราล้มหายศพตายใหม่
มิรอรั้งทั้งสิ้นฝังดินไป
ประชุมใหญ่ช่วยต่อวอนขอ"จันทร์"

ค่ำคืนคราฟ้ามัวสลัวหมอก
ลมกระชอกพัดวกดูผกผัน
คล้ายมนต์เภทภูติผีหมายตีฟัน
มนต์ดำนั้นลึกลับเร้นจับใจ

ช้างฝูงมารผลาญผล่าฆ่าชีวิต
เกินจริตชาติทัศน์ของสัตว์ใหญ่
"จันทร์"เกาะติดคิดวางแก้ทางใน
สมาธิใคร่หันทิศตั้งจิตตรง

สมาสท่องล่องลอยรอคอยรู้
อึดใจอยู่ฤาษีกสิตแผ่จิตส่ง
แนะวิธีบีฑาช้างบ้าลง
"จันทร์ "กราบองค์พ่อแม่ผู้ครูอาจารย์

จึงตีเกราะเคาะไม้เรียกให้สู้
หากนิ่งอยู่สัตว์ผีราวีฐาน
เดือนมืดแรงแสงย่อเหมาะก่อการ
เวลาผ่านล่วงหลายอันตรายตน

จัดน้ำมันยางไม้พร้อมไฟคบ
มีดปืนจบจัดแจงร่วมแรงขน
ทิศตำแหน่งแหล่งโขลงเขียนโยงยล
รวมใจคนกับแผนแก้แค้นมัน

เดินลัดเลาะเสาะหาภาพปรากฎ
โขลงงาคดรวมองค์อยู่ตรงนั้น
ผีช้างพลายรายเรียงนอนเคียงกัน
สุมเชื้อชันยางราดล้อมสาดไป

พร้อมหญ้าแล้งแห้งวางวงกลางขอบ
เรียงรายรอบอีกขั้นเป็นชั้นใหม่
แล้วจุดเผาเร่าร้อนด้วยฟอนไฟ
ฝูงช้างใหญ่ตะกายหนีราคีเพลิง

ระดมยิงกระสุนใส่ในไฟนั้น
ล้มลงพลันเสียงทุ่งช่างยุ่งเหยิง
เปลวแผดเผาเงาจางร่างกระเจิง
ควันกระเซิงลอยล่องทั่วท้องบน


Jannjao