เวลาผ่านนานวันหวั่นแปรเปลี่ยน
ดั่งเปลวเทียนสว่างไสวในใจหญิง
โดนลมลู่ดับไฟในความจริง
สรรพสิ่งล้วนมลายคลายมนตร์ตรา

จงแน่นหนักรักแท้แค่ยึดมั่น
กรรมลงทัณฑ์วันนี้มีชาติหน้า
สร้างกำแพงแรงบุญหนุนนำพา
พบอีกคราร่วมเคียงเสบียงบุญ

ต้นตระกรานต์

สรรพสิ่งล้วนหายมลายสิ้น
ไร้จีรังพังภินท์ถวิลอุ่น
ทั้งโลกจริงหรือจินต์ไซร้ไร้การุญ
กลอนยี่สุ่นอ่านอินฟินจริงนะ

สิริวตี

เฮ้อ...คุณพี่ก็อินกะเขาด้วย เหอๆๆๆ
 

หากไม่มีวันรุ่งของพรุ่งนี้
ช่องว่างที่ห่างไปคงไม่เห็น
มิต้องก้าวข้ามใดทำใจเย็น
หมดลำเค็ญทุกข์โศกเพราะโรคกรรม

สิริวตี

ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์หวานเลยลุง เดี๋ยวมีอารมณ์เล่นจะมาต่อด้วยนะคะ

หากคิดได้ ดั่งนี้ ฤดีแพร้ว
คงคลาดแคล้ว วิโยค โศกถลำ
นบน้อมรับ รสหรีด อดีตทำ
วิบากจำ มิเลี้ยว เกี่ยวอีกเลย

Soul
ป.ล. เรื่องหวานๆนั้นต้องรอให้หายขมก่อน
 ถึงจะหวานได้ มิต้องเกรงใจคร้าบ

 

จากก่อนจากจะไม่เจ็บ
เก็บต่างเก็บคงไม่เศร้า
ตายก่อนตายได้บรรเทา
เหงาสุดเหงาเศร้าทำไม!!!!

สิริวตี

สุขทุกข์รู้ อยู่แก่ตัว
มัวมิมัว กลัวไฉน
นบน้อมธรรม นำทางไป
ใจเอ๋ยใจ สดใสเอย

Soul