หากมีรักดับเข้าไว้ไม่เป็นทุกข์
เพราะติดสุขนานเกินเพลินติดหล่ม
รักคือกามกิเลสสังเวชตรม
ดังอาจมร้อยเจ็บเกินเจ็บใจ

พรหมวิหารสี่ข้อน่าตรองนึก
จะลองฝึกทำดูอาจรู้ได้
เผื่อชาตินี้เจอรักปักทรวงใน
ก็ขอให้รักดังพรหมกอดห่มทรวง

สิริวตี

มีเมตตากรุณาอารีตอบ
และใจมอบมุทิตาอย่าหึงหวง
อุเบกขาเมื่อผิดหวังสิ่งทั้งปวง
ย่อมลุล่วงถึงธรรมน้อมนำใจ

พรหมวิหารสี่ข้อขอส่งเสริม
มาเพิ่มเติมชีวิตจิตสดใส
เพื่อความรักมั่นคงยืนยงไป
ยอมรับได้แม้หากต้องจากกัน

ไชยเชษฐ์

เมื่อเกิดมามีพบจบที่พราก
ก็ไม่ยากจิตใจมิไหวหวั่น
พรหมวิหารรู้ตัวทุกชั่ววัน
ก็สุขสันต์ไร้เศร้านั่งเหงาทรวง

เอาเมตตามาน้อมใช้พร้อมรัก
กรุณาเชิญชักให้เราห่วง
มุทิตายินดีปรีดาปวง
อุเบกขานั้นล่วงให้วางตาม

หากเมื่อพรากจากกันวันนี้แล้ว
ยังผ่องแผ้วยิ้มได้ไม่ต้องถาม
มีความสุขกายใจในทุกยาม
จิตพิรามผ่องประภัสสร์สวัสดี

สิริวตี

รักในพรหมวิหารธรรมงามล้ำค่า
รู้รักษากายใจใฝ่เฉลย
ดำรงตามความดีที่คุ้นเคย
ไม่ละเลยศีลธรรมน้อมนำทาง

จะทำให้สงบพบความสุข
พ้นความทุกข์หากมิสมอารมณ์บ้าง
อยู่ครองเรือนครองรักไปไม่จืดจาง
ทุกทุกอย่างมั่นคงและลงตัว

ไชยเชษฐ์