สุขหรือทุกข์หากจะหาสิ่งใดเทียบ
ก็คงเปรียบน้ำขุ่นก้นแก้วใส
พอเราคนมันขึ้นมาก็หมองใจ
ตกตะกอนลงไปน้ำใสพลัน

ไม่นานพอน้ำใสใจเป็นสุข
แต่พอทุกข์จิตหมองต้องโศกศัลย์
เพราะชีวิตใช่สุขอยู่ชั่วนิรันดร์
ผ่านคืนวันร้อนหนาวต้องเข้าใจ

หากวิเคราะห์แยะแยกจำแนกได้
ว่าสุดท้ายตัวเราเป็นไฉน
เหมือนตะกอนก้นแก้วที่ตกใน
ถ้าเมื่อใดกวนขึ้นมาก็ขุ่นเอย

กุมภาคม

ได้เเรงบันดาลใจการแต่งกลอนมาจากหนังสือเรื่อง โยมถาม พระตอบ ของพระอาจารย์ชาติค่ะ เป็นตอนที่แสดงให้เห็นระหว่างความทุกข์เปรียบเสมือนน้ำที่อยู่ใต้ก้นแก้วค่ะ

 

ตะกอนใจตกในจึงใคร่ขุ่น
สยบด้วยธรรมคุณก็พลันใส
คอยย้ำเตือนว่าตนควรทำสิ่งใด
แล้วจิตใจจะสะอาดปราศมลทิน

 

การคิดบวกเป็นเครื่องมือสื่อคุณค่า
แก้ปัญหาผ่านไปให้หมดสิ้น
กรองตะกอนราคีในชีวิน
แล้วหลั่งรินน้ำใสให้ชีวา

ไชยเชษฐ์

จะเลือกเก็บตะกอนซ่อนน้ำใส
เลือกเก็บมันเข้าไว้ไร้คุณค่า
เลือกพระธรรมนำชิดติดวิญญาณ์
จะรักษาความไสวในจิตเอย

สิริวตี

 

จงทำดี จงทำดี จงทำดี

เราจะทำดีที่สุด (แบบว่าติดมาตอนลูกเสือสำรองตอนเด็กๆง่ะ)

คิดบวกลบจบที่ไพ่ได้ไงนั่น
มิชวนกันขาดขาน่าเศร้าสิ้น
มัวจดแต้มแถมลืมหลงคงไม่ฟิน
ต้องแดดิ้นรอคอยจนลอยคอ..

เปลี่ยนมาเล่นสมสิบกระซิบบอก
เจ้ามิหลอกพลัดเปลี่ยนเวียนหัวร่อ
จั่วขึ้นมาทิ้งโจ๊ก..โบกมือรอ
ยังมิพอขอเข้าถก..จกมารวย

ต้นตระกรานต์

เหตุไฉนกลายเป็นเล่นพนัน
ตัวกุมภ์นั้นขอเสนอไพ่หรรษา
ถ้าลองเล่นอูโน่จะโก้กว่า
ธรรมดาไม่เสียตังค์แถมยังฟิน

กุมภาคม