หยาดน้ำค้างของใครให้รู้โศก
คล้ายเป็นโรคความรักต้องรักษา
หยาดน้ำค้างของใครจากนัยน์ตา
หยาดออกมายามอยู่แต่ผู้เดียว

หรือคิดถึงคนหนึ่งซึ่งไม่เห็น
หรือลำเข็ญเคืองโกรธยามโดดเดี่ยว
หรือห่วงหาอาลัยคนไกลเทียว
หรือกลัวลดกลัวเลี้ยวไม่เหลียวมอง

อนึ่งนุชยังร้อยยังคอยห่วง
ไม่เคยเอ่ยคำปวงให้หม่นหมอง
งานแสนหนักโรคกายคล้ายประคอง
ก็ยังต้องรื่นรมย์สมชีวิน

แล้วพี่เล่าเป็นอย่างไรใคร่บอกบ้าง
ลบโศกเศร้าบรรเทาจางเสียให้สิ้น
หากคราวใดไร้เสียงเพียงยุพิน
ครานั้นลิ้นร่ายพจน์น้องหมดลม

สิริวตี

เพลงลมพลิ้วพัดผ่านไม่นานนัก
แต่เพลงรักหวานหูมิรู้หาย
อีกเพลงฟังก่อนนอนน้องผ่อนคลาย
เพราะหนึ่งชายช่างฝันเขาปันมา

คิดถึงยิ้มยามแกล้งแย่งหัวเราะ
คราวเขียนกลอนเย้าเยาะไม่เห็นหน้า
หวังบทกลอนน้องวางเพื่อต่างตา
ทุกเวลาคราคะนึงคิดถึงกัน

สิริวตี

เขียนเองเลี่ยนเอง....ไม่ได้เข้ามานานเพ้อหน่อย