คืนเดือนเพ็ญเด่นดวงห้วงเวหา
แว่วเสียงหมาหอนจังดังเสียงหลง
เปิดหน้าต่างถ่างตา อ้า..หาย..งง
อ๋อ..คนดงเดินอวดหนวดรุงรัง

จะกลับมาทำไมใครเรียกขาน
ยินข่าวพรานไพรเด่นขู่เข็ญสั่ง
กราบวัตถุเคลื่อนที่นี่อยากดัง
พอซะมั่งมากไปไร้ใครแล

เอาเหอะนะไหนมาขออาศัย
ฉันก็ไม่มืดมนบนกระแส
เปิดบ้านรับฉับไวไม่ตอแย
นี่กาแฟ แถมมดซดคล่องคอ

ละอองดิน

 

เอาน้ำใจเสิร์ฟสิ้นและรินพร้อม
คำนับน้อม"พรานไพร"ไม่ต้องห่วง
ร้อยวลีกล่าวร่ำรำพันปวง
ประดับดวงจิตมั่นนั้นมิคลาย

ขอต้อนรับกลับบ้านพิมานแก้ว
อารมณ์กลอนเพริศแพร้วด้วยสหาย
แม้มิเคยต่อกลอนอักษรราย
จะขอเกาะพี่ชายตามไปเอย

สิริวตี

ขอต้อนรับท่านพรานไพรนะคะ .... ยังไม่เคยต่อกลอนด้วยเลยขออนุญาต เผื่ออีกหน่อยอาการลิงกำเริบก็อย่าถือสาหาความสิริวตีนะคะ


**แง่วๆ กลอนโดนปาดหน้า แบบนี้มันเหมือนเคยโดนปาดหน้าสมัยก่อนเบย***

ปล. เจอแล้วเเต่เต๊ะท่าอยู่ค่ะ อิอิ

วตี.....ฝ่ายตามคนกลับบ้าน

 

มิเคยกลัวบ่วงบาศพลาดกับดัก
กลัวศรรักปักทรวงดวงใจหนอ
เพราะน้องหญิงวตีปากปีจอ
แสนจะพอเหนื่อย-หนักความรักลวง

อันป่าดงพงไพรกว้างใหญ่นัก
เพลินผ่อนพักเพื่อนพ้องพี่-น้องห่วง
หากวันใดใครหายหนีหน่ายปวง
จะตามทวงถึงที่นี่เรื่องจริง

สิริวตี
 

มาพักผ่อนสักนิดคิดจะบอก
เจอลุงหยอกคนหลับก็กลับตื่น
เงินที่ติดหนูนั้นวันมะรืน
รีบมาคืนอย่าช้าห้าหกพัน

สิริวตี

 

วตี...โจรห้าร้อยน้อยไป โจรห้าพันไปเลย

 

เปลี่ยนจากค่าทำขวัญวันเคยเศร้า
เป็นมานเราดูแลแยแสใส่
หากตกลงปลงจิตลิขิตไว
หมื่นกว่าไซร้ยกหนี้ตอนนี้เลย

สิริวตี
 

แอบมาดูคู่กัดฟัดกันมั่ว
หยิกหูหัวถากถางอย่างเปิดเผย
ทวงดอกเบี้ยต้นทุนวุ่นกว่าเคย
สุดท้ายเอ๋ยต่างอดเพราะหมดแรง

"ตะวัน"ช่วยสามบาทกลัวขาดมิตร
แทนดวงจิตห่วงใยไร้เคลือบแฝง
ต่างคิดถึงบึ่งมาหาคำแพง
ก่อนจัดแจงร่ายเพลงบรรเลงกานท์

บังเอิญเห็นทีวีมีประกาศ
หาชายชาติ"ตะวัน"หมั่นสื่อสาร
กลัวลิงน้อยเป็นลมตรมดวงมาน
หอบสังขารมาเยี่ยมเปี่ยมอาทร

แถมยินข่าวจอมยุทธ์รุดสามารถ
บางท่านอาจประมือลือสังหรณ์
จากป่าดงพงพีที่แรมรอน
มาสั่นคลอนยุทธภพรบประจัญ

หากเราสามร่วมแรงแบ่งทางสู้
ก็อาจอยู่ดูชัยไม่เสียขวัญ
ถ้าแตกแยกเสียเองตะเบงทัณฑ์
อาจเสียบัลลังก์ทองเคยครองเอย

ตะวัน

ยังนึกถึงสหายกลอนทุกท่านตลอด โดยเฉพาะลิงกัง สหายโซล พิณจันทร์
แต่คงไม่ได้มาบ่อยเหมือนเดิม อิ อิ