...ก่อสร้างแล้วไง?...
สัมภาระข้าวห่อน้ำพออิ่ม
ขนมชิมแค่อยากมิมากหลาย
นั่งรอรถรับจ้างก่อสร้างนาย
คนมากมายเบียดเสียดยัดเยียดรอ
เมื่อรถมาถึงที่ไม่มีอยู่
ต้องวิ่งคู่แย่งขึ้นแม้ยืนหนอ
หากรถเต็มคนท้ายเจ้านายพอ
เขาอาจขอหยุดงานแล้วผ่านวัน
กรรมกรก่อสร้างรับจ้างเขา
แสงแดดเผาตัวดำกายล่ำสัน
คนขายแรงแลกเงินมิเขินกัน
หากินทันรายจ่ายมิอายใคร
ยินเขาว่าทำทางก่อสร้างต่ำ
แสนเจ็บช้ำเขาว่าน้ำตาไหล
เพราะความจนหนีมาจากป่าไพร
หากินไกลกลางกรุงถิ่นรุ่งเรือง
ฉันก่อสร้าง ถนนให้คนผ่าน
ไปสำราญมีสุขสิ้นทุกข์เขื่อง
เขาเดินทางรถหรูอยู่ประเทือง
ฉันเพียงเฟื้องเงินตราแลกค่าแรง
"งานก่อสร้างยินด้อยค่าน้อยนัก
มิประจักษ์ราศรีกวีแสง"
อยู่ตึกสูงใจต่ำคำแสดง
คำเสียดแทงแนมเหน็บมันเจ็บใจ
.
กรรมกรก่อสร้างพิณจันทร์
๖ มีนาคม ๒๕๖๐
*******************
* ขอบคุณภาพแรงงานบนรถหกล้อจาก Maneger online
