พลิ้วลู่ซู่ซ่าตกเป็นสาย
ขาวประกายพรายน้ำกระทบหิน
เสนาะเสียงสำเนียงเพรียกเพลงพิณ
สลายสิ้นโศกโทมนัสใจ

หลากชั้นกั้นตระการม่านน้ำตก
กลอุทกร้อยรินขับขานไข
จัดจังหวะช่วงภูผากลางป่าไพร
ทั้งใกล้ไกลนิรมิตสรวงบนแดนดิน

กระเซ็นพราวหยดน้ำสุขฉ่ำนัก
พึงประจักษ์สำราญนี้ที่ถวิล
เขียวละมุนแมกไม้ไล้ธรณิน
ทรัพย์บนดินสารพันรื่นฤทัย

มโหรีธรรมชาติหยาดหยดคลอ
พะเน้าพะนอชีวาเพลินสดใส
เอิบอาบอิ่มเพลงธาราชื่นชมใน
ดุริยะไพรเสนาะเพราะเพรงกาล

ละอองเย็นส่องสะท้อนสร้างสายรุ้ง
เกิดผดุงจรุงจิตริ้ววาดหวาน
เริงลีลาศนาฏลีลาอย่างสราญ
จดจำจารภาพหยาดงามติดตราจินต์

สุขไหนเทียมเท่าสุขดวงแด
ดับกระแสเร่าร้อนด้วยภาพศิลป์
ยิ่งพินิศยิ่งละเมียดดุจยลยิน
เสียงเพลงรินกระทบหินบัลลังก์ไพร

ติดปีกฝันบินสัมผัสร่อนเริงร่า
ซาบคุณค่าธรรมชาติพิสมัย
ร่ายอักษรกลอนกานท์ระบัดไป
ประทับไว้ในทรวงห้วงฝันงาม