ขาดอาหารพาลซูบผอมตรอมตรมไส้
ขาดมิตรใส่ใจโลกคงแล้งแฝงความเหงา
ขาดหัวเราะเบิกบานคงเฉาเศร้าไม่เบา
ขาดมิตรเกล้าโต้ตอบกลอนคงแล้งใจ

ขอนับว่าที่นี่ก็คือบ้าน
มีกลอนกานท์มีพี่น้องผองเพื่อนไซร้
คอยให้คำปรึกษาสร้างสุขในหทัย
จากทุกข์ให้มีพลังฝันประกาย

 

ขอบคุณคุณโซลและน้องวตีมากเลยนะคะที่เอาใจใส่พี่ขนาดนี้

รู้สึกซึ้งและมีกำลังใจในการแต่งกลอนขึ้นมาอีกครั้งค่ะ^^

ลุงsoulแก่มากแน่ๆ อิอิ....รู้เลยค่ะ