ขอพี่จงแจ่มจิตชีวิตเช้า
หมดทุกข์เศร้าอ่อนล้าทุกคราตื่น
แล้วรีบรับสุขสันต์วันมะรืน
ขอร่มรื่นร่มเย็นเช่นนี้ไป

ทุกคืนค่ำรำพันปันฝันเฟื่อง
และคอยคุยทุกเรื่องทั้งเก่าใหม่
อันจะคิดเผลอเรอเมื่อเจอใคร
คงจะไม่ทำแน่แย่แบบนั้น

ขอจงรับจงรู้จงดูเถิด
หากห่างไกลอย่าเกิดความไหวหวั่น
มีสิ่งหนึ่งที่เห็นเป็นสำคัญ
คือดวงใจนิรันดร์และมั่นคง

สิริวตี

มองท้องฟ้าสีหม่นคล้ายคนเจ็บ
มีบางเรื่องกอบเก็บเพราะหวั่นไหว
ฉันคอยเฝ้าปัดหม่นพ่ายพ้นไป
เขียนคำชื่นรื่นไหลมาให้เธอ

มิได้มีเวลาใช่ว่าหาย
ใช่ว่าความห่างกายจะไผลเผลอ
ใช่จะเป็นคนเหงาเฝ้าละเมอ
สร้างหัวใจเผลอเรอไม่เคยทำ

ยังบางเรื่องอาจโศกอาจหมดสุข
ยังบางวันสนุกได้ขำขำ
ยังวันนี้เห็นบางใครใจระกำ
จึงยังนำความรักหวนกลับคืน

สิริวตี

หรือบางคนลืมแล้วแก้วตาขวัญ
ลืมคืนวันฝันใฝ่ในสวนสระ
ลืมสัญญาหวานอ้างสร้างพันธะ
คงใกล้ถึงวาระการร้างลา

หรือปวดหัวตัวร้อนนอนจับไข้
เรื่องกลัดกลุ้มรุมให้ไม่เห็นหน้า
หรือหลงลืมกันแล้วแก้วกัลยา
อุตส่าห์มารอคอย..เฮ้อ!น้อยใจ

สิริวตี

เมล็ดพันธุ์ธัญญาข้าฯเพาะหว่าน
เหลืองรวงข้าวพราวตระการเกินคาดหมาย
เมล็ดพันธุ์หัวใจยังไม่คลาย
ยังเติบโตเรียงรายตรงทุ่งรัก

ข้าพเจ้าห่วงหาทุกเช้า-ค่ำ
ยังคอยจดคอยจำร่ำตระหนัก
ห้วงวิญญาณผูกพันนั้นสั้นนัก
ดวงใจภักดิ์เมล็ดพันธุ์ยังมั่นคง

สิริวตี

ขออภัยไม่ได้ต่อกลอนข้างบนเลยค่ะ แหะ

ฉันรอคอยคืนวันเพื่อฝันใฝ่
คอยบางใครบางภาวะแม้จะเก้อ
โอ้ความรักทายท้าหรือบ้าเบลอ
ฉันแอบเพ้ออารมณ์ห่มความรัก

สายลมแผ่วกระทบสบตาฉัน
คือทุกสายสัมพันธ์มั่นตระหนัก
ขอวอนสายลมด้วยช่วยไปทัก
คะนึงนักหนึ่งนี้มีเพียงเธอ

สิริวตี