โอ้เรื้อนรักหนักอุราพาละเหี่ย
เกาเขี่ยเขี่ยคุ้ยแผลที่หนองเน่า
เจอแต่คนรักแสร้งแกล้งเบาเบา
เราช่างเขลาสั่นไหวใจเต้นแรง

อย่าแหงนมองดวงดาวพราวบนฟ้า
แค่ตื่นมามีข้าวกินพอสิ้นแสง
ตะวันรอนอ่อนล้าล้มหมดแรง
ใกล้หลับแฝงสะดุ้งตื่นคันอีกครา

โถตัวเรื้อนใจก็ร้าวห่างความรัก
ทุกข์ประจักษ์คนที่ใช่ใยโหยหา
กดและข่มขมขื่นมินำพา
ดวงอุราหวนคิดซ้ำเรื่องเดิม

จะมีไหมใครสักคนมอบรักแท้
มั่นไม่แปรเปลี่ยนหน่ายพาช้ำเสริม
ด้วยไม่ใช่ของเล่นอย่าซ้ำเติม
มุขเดิมเดิมเราซึ้งแล้วผลเป็นไง

ถึงเรื้อรักอับโชคไร้วาสนา
อยากบอกว่าอยู่ได้ไม่ตายไซร้
มีรักพ่อแม่รักจริงซึ้งห่วงใย
แค่นี้ใจบอกว่าพออบอุ่นดี

ชีวิตนี้ลูกอุทิศให้รักแท้
พ่อแม่แคร์เราแสนซึ้งไม่หน่ายหนี
คิดทดแทนพระคุณร้กล้นฤดี
ดวงชีวีของลูกขอดูแล