เมื่อยังเล็กย่างดินกินเผ็ดพริก
ยอดผักจิกจิ้มจ้ำตำขนุน
สัมผัสเนื้อเมื่อบ้านมีงานบุญ
ขนมวุ้นมะพร้าวข้าวเหนียวแดง
นอกห่างไกลไร้ตลาดขาดขัดสน
อยู่ยากจนวนมั่วทั่วทุกแห่ง
มื้อเช้าเกลี้ยงเที่ยงหมดอดคาบแลง
หิวไส้แห้งน้ำจ่อพอประทัง
สู้ลำบากปากกัดเท้าทัดถีบ
หนทางตีบหยิบฉวยรวยถุงถัง
จ่ายแต่น้อยค่อยยอมออมจริงจัง
วางเรียงลังเป็นฟ่อนซ่อนใต้เตียง อิอิ
หลายเวลาล่วงเลยเผยวันนี้
เงินทองมีเต็มมือพร้อมชื่อเสียง
เหลือแบ่งลูกปันหลานบานตะเกียง
เลิกพอเพียงกินหนำอิ่มฉ่ำทรวง
เรียกไม่หือมือหมับจับฉีกชิ้น
ของในดินบินบนค้นคุ้ยข่วง
หวานมันจุกสุกใสแกะใยยวง
ลาบหลู้พวงเพลี้ยดิบจิบน้ำจัณฑ์
แล้วชราคาเขื่อนจวนเลื่อนละ
กลับตะกละนิ้วกางเคี้ยวคางสั่น
คอยควบคุมประคองสองซี่ฟัน
ไม่มีวันพบโชคพ้นโรคลาง
จะถึงเจ็ดสิบไหมครับหมอ?
รพีกาญจน์
