พี่และน้องร้องไห้กายใจสั่น
พ่อแม่ดันหลังให้ไปกับเขา
อยู่ที่นี่มีแต่อดตายเรา
เหลือหม้อเปล่าก้นดำน้ำตาริน

พี่ลงเรือมากับลุงแซ่อึ้ง
น้องคนหนึ่งมากับลุงแซ่ฉิ่น
เป็นพ่อค้าทำมาขายหากิน
ณ แดนดินวิเศษประเทศไทย

พี่ปีวอกอายุลุสิบสอง
ส่วนตัวน้องเพิ่งครบสิบปีไก่
ต่างคนต่างแยกย้ายหายตัวไป
ล่วงเลยวัยชราหาพบพาน

ได้อยู่ดีกินดีมีครัวปลูก
มีเมียลูกชายหญิงวิ่งเต็มบ้าน
เป็นพ่อค้าเป็นครูรู้การงาน
มีหลานหลานสิบคนยลเรียงราย

ฉันยังจำคำของพ่อเคยสอน
รักเมืองนอนคู่จิตมิตรสหาย
อย่ามัวเพลินเดินชอบของรอบกาย
มักสบายกินเล่นเย็นอยู่โยง

พึงตระหนักรักชาติศาสน์กษัตริย์
จงซื่อสัตย์คิดร้ายแช่งตายโหง
อย่างอนหง่อทรยศโป้ปดโกง
ร่วมจรรโลงสิ่งงามความเป็นไทย

พ่อไม่สอนฉันเลย ฉันพูดจีนไม่เป็น พ่อย้ำเสมอว่า
เป็นคนไทยต้อง รักเมืองไทย พูดภาษาไทย และรักในหลวง

ทวี แซ่อึ้ง